Alfabet Braille’a
Alfabet Braille’a to system umożliwiający zapisywanie oraz odczytywanie tekstów przez osoby niewidome.
Historia
Opracowany przez Louisa Braille’a w 1825 roku, który stracił wzrok w dzieciństwie na skutek wypadku. Jego system bazuje na wojskowej metodzie, pozwalającej na odczytywanie rozkazów bez potrzeby używania światła. Jest to jeden z pierwszych przykładów technologii asystujących.
W Polsce adaptację alfabetu Braille’a do lokalnego systemu fonetycznego przygotowały zakonnice Elżbieta Róża Czacka oraz Teresa Landy. Oficjalne przyjęcie alfabetu miało miejsce na mocy zarządzenia Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 24 maja 1934 roku.
Budowa
Fundamentem systemu Braille’a jest sześciopunkt, zwany znakiem tworzącym. Składa się on z kombinacji sześciu wypukłych punktów, zorganizowanych w dwóch kolumnach po trzy punkty w każdej. Lewa kolumna zawiera punkty oznaczone jako: 1, 2, 3, natomiast w prawej znajdują się punkty: 4, 5, 6. Kombinacje i rozmieszczenie tych punktów pozwala na zapisanie sześćdziesięciu trzech znaków. W systemie Braille’a można zapisać praktycznie wszystko – istnieje kilka uzupełniających systemów zapisu brajlowskiego, takich jak notacje: matematyczna, chemiczna, fizyczna i muzyczna.
Zobacz też
- Alfabet Moona
- New York Point
Przypisy
Linki zewnętrzne
Historia pisma dla niewidomych. wsp.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-06-22)].
Zasady adaptacji materiałów dydaktycznych do potrzeb osób niewidomych. adaptacje.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
Notacje matematyczne. braille.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-31)].
Dla rodziców – Poradnik dot. wychowania dziecka niewidomego w rodzinie i przygotowania go do podjęcia nauki w szkole
Translator Braille’a on-line – Zamiana wpisywanego tekstu na znaki Braille’a, pełna polska notacja
Jessica Oreck, How Braille was invented | Moments of Vision 9, kanał TED-Ed na YouTube, 7 marca 2017 [dostęp 2024-09-02].
