Alfa Romeo – zespół, producent oraz dostawca silników w Formule 1. W barwach Alfa Romeo tytuły mistrza świata kierowców zdobyli Giuseppe Farina oraz Juan Manuel Fangio.
Historia
1914–1949
Zaangażowanie Alfy Romeo w sporty motorowe, jeszcze jako ALFA (Anonima Lombarda Fabbrica Automobili), rozpoczęło się w 1914 roku, kiedy to Giuseppe Merosi zaprojektował 4,5-litrowy samochód Grand Prix, który nigdy nie wziął udziału w wyścigu. W 1919 roku powstał zespół Alfa Corse, który wystawiał samochody wyścigowe. W jego barwach rywalizowali Giuseppe Campari, Antonio Ascari, Ugo Sivocci oraz Enzo Ferrari. Na początku lat 20. Alfa Romeo pracowała nad modelem P1, który zadebiutował w Grand Prix Włoch w 1923 roku. W trakcie treningów zginął Sivocci, co skłoniło Alfę Romeo do wycofania się i zatrudnienia projektanta z Fiata, Vittorio Jano. Jano w krótkim czasie zaprojektował model P2, który zadebiutował w Grand Prix Francji w 1924 roku z Camparim, Ascarim oraz Louisem Wagnerem za kierownicą. Campari wygrał ten wyścig, a w Grand Prix Włoch triumfował Ascari. Niestety, w lipcu 1925 roku Ascari zginął podczas Grand Prix Francji. Zespół kontynuował rywalizację do końca sezonu, a kierowcami byli Campari i Gastone Brilli-Peri. Alfa Corse powróciła do wyścigów w 1929 roku, a w 1930 roku nowym kierowcą został Tazio Nuvolari, któremu towarzyszył Achille Varzi. W tym czasie Enzo Ferrari przejął kierownictwo nad programem wyścigowym Alfy Romeo. W Grand Prix Włoch w 1931 roku zginął kierowca Alfy Romeo, Luigi Arcangeli. W 1932 roku zadebiutował model P3. W tym samym roku firma została przejęta przez rząd Włoch, a nowy szef, Ugo Gobbato, nie był zainteresowany sportami motorowymi. Pod koniec lat 30. wyścigi samochodowe były zdominowane przez niemieckie marki, a Alfa Romeo nie odnosiła sukcesów, z wyjątkiem wygranej Nuvolariego w Grand Prix Niemiec w 1935 roku. W marcu 1937 roku Alfa Romeo nabyła 80% udziałów w firmie Scuderia Ferrari, a kierownictwo objął Wifredo Ricart, który rywalizował z Ferrarim o dominację w firmie. W 1938 roku Gioacchino Colombo zaprojektował Alfę Romeo 158. Po zakończeniu II wojny światowej model powrócił do rywalizacji, a za kierownicą siedzieli Achille Varzi, Giuseppe Farina, Carlo Felice Trossi i Jean-Pierre Wimille, chociaż Farina został usunięty z zespołu pod koniec 1946 roku. Varzi zginął w Grand Prix Szwajcarii w 1947 roku, a Wimille zmarł w trakcie Grand Prix Juana Peróna w 1949 roku. Wówczas Alfa Romeo postanowiła skoncentrować swoje wysiłki na nadchodzącym sezonie 1950, który miał być inauguracją Mistrzostw Świata Formuły 1.
1950–1951
Fabryczny zespół Alfy Romeo powrócił do rywalizacji w 1950 roku, a jego kierowcami byli Giuseppe Farina, Luigi Fagioli oraz Juan Manuel Fangio. W 1950 roku Farina został pierwszym mistrzem świata Formuły 1. W 1951 roku zespół uczestniczył w unowocześnionej wersji modelu 158, nazywanej 159, którą tytuł mistrza zdobył Fangio. Niemniej jednak, z powodu przestarzałego sprzętu, ograniczonego budżetu oraz silnej konkurencji ze strony Ferrari, Alfa Romeo postanowiła wycofać się z Formuły 1.
1979–1985
W 1963 roku Carlo Chiti i Ludovico Chizzola założyli firmę Autodelta, która nawiązała współpracę z Alfy Romeo jako zespół wyścigowy. Na początku lat 70. Autodelta odnosiła sukcesy w wyścigach samochodów sportowych z kierowcami, takimi jak Arturo Merzario, Jacques Laffite, Derek Bell oraz Henri Pescarolo, zdobywając dwa tytuły. Po dostarczaniu silnika B12 dla Brabhama w latach 1975–1976, Autodelta skoncentrowała się na programie Alfy Romeo w Formule 1, budując model 177, który zadebiutował w Grand Prix Belgii w 1979 roku z Bruno Giacomellim za kierownicą. W Grand Prix Włoch w 1979 roku zadebiutowała Alfa Romeo 179 z nowym silnikiem V12, podczas gdy stary model 177 prowadził Vittorio Brambilla. W 1980 roku pozyskano sponsoring włoskiego oddziału Marlboro oraz kierowców Giacomellego i Patricka Depaillera. Giacomelli zdobył pierwsze punkty dla Alfy Romeo w Formule 1, kończąc na piątej pozycji w Grand Prix Argentyny w 1980 roku, jednak podczas testów na torze Hockenheimring zginął Depailler. Jego miejsce zajęli Brambilla oraz Andrea de Cesaris. Giacomelli tymczasem zajął piąte miejsce w Grand Prix Niemiec i zdobył pole position w Grand Prix Stanów Zjednoczonych. Na sezon 1981 do Giacomellego dołączył Mario Andretti. W połowie sezonu do zespołu dołączył zwolniony z Ligiera francuski inżynier Gérard Ducarouge, który udoskonalił model 179C, co przyniosło trzecie miejsce dla Giacomellego w Las Vegas. Na 1982 rok Ducarouge zaprojektował całkowicie nowy model 182, którym Andrea de Cesaris zdobył trzecie miejsce w Grand Prix Monako. Pod koniec roku Ettore Massacesi przekazał odpowiedzialność za projektowanie samochodu zespołowi Euroracing w Senago, kończąc współpracę z Autodeltą. W wyniku tego nowym kierowcą Alfy Romeo w 1983 roku został dawny zawodnik Euroracing, Mauro Baldi, który rywalizował z de Cesarisem. Model 183T był zaktualizowaną wersją modelu 182, dostosowaną do silnika V8 turbo oraz wyposażoną w zgodną z przepisami płaską podłogą. De Cesaris dwukrotnie zdobył drugie miejsce. Na początku sezonu Ducarouge został zastąpiony przez dyrektora technicznego Luigi Marmiroli, a głównym projektantem został Mario Tolentino. Po sezonie Marlboro wycofało się z sponsorowania zespołu, a jego miejsce zajął Benetton. Nowymi kierowcami na sezon 1984 zostali Riccardo Patrese oraz Eddie Cheever. Z powodu faktu, że Patrese zdobył tylko jedno podium (we Włoszech), sezon ten został uznany za rozczarowanie. Zespół opuścili po sezonie szef programu silnikowego Carlo Chiti (zastąpiony przez Giovanniego Tontiego) oraz Luigi Marmiroli. Marmirolego zastąpił John Gentry, który jednak przeszedł do Renault, dlatego za dokończenie projektu 185T odpowiedzialny był Tolentino. Sezon 1985 okazał się porażką. Alfa Romeo nie zdobyła żadnego punktu i wycofała się z Formuły 1, a następnie, do 1988 roku, dostarczała silniki dla Oselli.
2019–2023
W 2018 roku Alfa Romeo została sponsorem tytularnym Saubera w Formule 1. Na sezon 2019 Sauber zmienił nazwę na Alfa Romeo Racing. Kierowcami zaprojektowanego przez Simone Restę modelu C38 zostali Kimi Räikkönen oraz Antonio Giovinazzi. Alfa Romeo zakończyła sezon na ósmym miejscu w klasyfikacji końcowej, a w klasyfikacji kierowców Räikkönen był dwunasty, a Giovinazzi osiemnasty. Najbardziej udanym wyścigiem dla zespołu było Grand Prix Brazylii, w którym Räikkönen i Giovinazzi zajęli odpowiednio czwarte i piąte miejsce. Na sezon 2020 sponsorem tytularnym zespołu został PKN Orlen, a w wyniku tej umowy kierowcą testowym Alfy Romeo został Robert Kubica. Polak zastąpił Kimi Räikkönena w dwóch wyścigach w sezonie 2021 – Grand Prix Holandii oraz Grand Prix Włoch, gdzie zajął kolejno miejsca 15 i 14. Na sezon 2022 zespół całkowicie wymienił skład. Kimi Räikkönen przeszedł na emeryturę, a Antonio Giovinazzi stał się kierowcą zespołu Dragon/Penske w Formule E. Nowymi kierowcami zostali Valtteri Bottas oraz Guanyu Zhou. Zespół zmienił również nazwę na Alfa Romeo F1 Team Orlen. Po sezonie 2023 Alfa Romeo wycofała się z zaangażowania w Formułę 1.
Wyniki
Źródło: Wyprzedź Mnie!
Uwagi
Przypisy
