Alfa Romeo Alfa 6 to samochód osobowy klasy średniej wyższej, produkowany przez włoską markę Alfa Romeo w latach 1979 – 1986.
Historia i opis pojazdu
W 1968 roku Alfa Romeo zakończyło produkcję modelu 2600, a równocześnie rozpoczęto prace nad jego następcą. Nowy model miał stanowić realną alternatywę dla Mercedesa W114 oraz BMW serii 5. Prace nad projektem wstrzymano w 1973 roku z powodu kryzysu paliwowego, a wznowiono je po trzech latach, kiedy to wprowadzono dłuższą wersję Alfetty. W wyniku tego Alfa 6 musiała zostać przeprojektowana, co doprowadziło do podjęcia decyzji o nadwoziu zaprojektowanym przez studio Bertone. Starszy projekt nadwozia został wykorzystany w produkcji modelu Alfa Romeo 2300, który wytwarzany był w Brazylii przez FNM. Opracowanie wnętrza napotkało liczne trudności, a mimo wielu zmian, nigdy nie uchodziło za nowoczesne.
Wzrost popytu w segmencie luksusowych samochodów skłonił Alfę Romeo do zorganizowania oficjalnej premiery pojazdu w kwietniu 1979 roku, a w tym samym czasie rozpoczęto produkcję seryjną.
Konstrukcja
Zawieszenie zostało zapożyczone z modelu Alfetta, z przodu zastosowano dwie pary wahaczy poprzecznych, a z tyłu układ de Dion. W odróżnieniu od Alfetty, w Alfa 6 zastosowano aluminiową belkę tylnej osi oraz hydrauliczne wspomaganie kierownicy. Dla Alfy 6 zaprojektowano nową jednostkę napędową, która miała zastąpić zużyte silniki R6 z żeliwnym blokiem. Silnik w układzie V6 stworzony przez Giuseppe Busso miał pojemność 2,5 l i moc 156 KM. Zasilany był przez sześć gaźników dolno ssących, przy czym każdy cylinder miał swój własny gaźnik. Zastosowano pojedyncze wałki rozrządu w obu głowicach, napędzane paskiem. Alfa 6 korzystała ze skrzyń biegów wyprodukowanych przez niemiecką firmę ZF. Manualna skrzynia miała pięć przełożeń, natomiast automatyczna, dostępna za dopłatą, oferowała trzy przełożenia. Manualna skrzynia biegów, w porównaniu do innych konstrukcji Alfy Romeo, działała bardzo precyzyjnie i płynnie, jednak nie zyskała uznania wśród fanów marki. Skrzynia biegów znajdowała się za silnikiem, czyniąc Alfa 6 jedynym modelem marki z silnikiem V6, który nie korzystał z układu transaxle. Przekładnia główna była zabudowana z mechanizmem różnicowym o ograniczonym poślizgu do 25%. Alfa 6 była wyposażona w tarczowe hamulce na wszystkich czterech kołach, z wentylowanymi tarczami z przodu. Paliwo dostarczała elektryczna pompa, która w razie potrzeby przerywała pracę po osiągnięciu krytycznego ciśnienia oleju. Wszystkie egzemplarze miały hydrauliczne poziomowanie świateł reflektorów.
Wyposażenie
Nabywca Alfy 6 otrzymywał centralny zamek, elektrycznie otwierane szyby boczne, elektrycznie regulowane lusterka oraz fotele, a także cztery regulowane zagłówki i zasłonę przeciwsłoneczną na tylnej szybie. Standardowe wyposażenie obejmowało także przednie i tylne światła przeciwmgielne; deska rozdzielcza wyposażona była w elektroniczny prędkościomierz, obrotomierz, wskaźniki ciśnienia oleju oraz temperatury płynu chłodzącego, zegarek oraz kontrolki ostrzegające o niskim poziomie płynu hamulcowego i zużyciu klocków hamulcowych. Po modernizacji wszystkie egzemplarze otrzymały spryskiwacze oraz wycieraczki reflektorów przednich. Za dodatkową opłatą dostępna była klimatyzacja, skórzana tapicerka, aluminiowe felgi oraz lakiery metalizowane.
Seria 2
W lipcu 1983 roku przeprowadzono modernizację nadwozia. Okrągłe reflektory zamieniono prostokątnymi, a kierunkowskazy otrzymały przezroczysty klosz. Zmodernizowano przedni zderzak, który stopniowo zlewał się z przednimi błotnikami, rezygnując z nieaktualnych kłów, a także dodano spoiler dociskowy. Tylny zderzak został poszerzony, sięgając nadkoli. Zainstalowano listwy ochronne przy drzwiach na wysokości zderzaków. Kaseta odprowadzająca powietrze na słupku C otrzymała nakładkę, co poprawiło linię boczną. Lampy tylne oraz tablica rejestracyjna osadzone zostały na panelu z tworzywa sztucznego. Zrezygnowano z chromowanych elementów, usuwając listwy pod progami oraz lusterko kierowcy. Ze względu na wysokie zużycie paliwa, silnik 2.5 V6 został przystosowany do zasilania wielopunktowym wtryskiem paliwa. Jednostka zachowała moc, stając się jednocześnie bardziej oszczędna. Nowa jednostka V6 o pojemności 2 litrów wciąż korzystała z sześciogaźnikowego systemu zasilania. Mniejszy silnik był skierowany głównie na rynek włoski, z powodu niższej akcyzy w tej klasie pojemności. Paletę silnikową wzbogacił także silnik wysokoprężny o pojemności 2.5 l, dostarczany przez VM Motori. Pięciocylindrowa jednostka miała wałek rozrządu w bloku silnika, napędzany kołami zębatymi, oraz oddzielne głowice dla każdego cylindra. Silnik był turbodoładowany i rozwijał moc 105 KM. Mimo że był głośny, cieszył się dobrą opinią dzięki dynamice i niezawodności.
Sprzedaż
Wprowadzając Alfy 6 na rynek włoski, samochód był bezkonkurencyjny – Fiat 130 przestał być produkowany, a Lancia Gamma miała napęd na przednią oś i była znacznie mniejsza. Głównymi rywalami były jednak niemieckie limuzyny, takie jak BMW E12, Ford Granada, Mercedes W123 oraz Opel Senator. W 1984 roku cena nowej Alfy Romeo 6 przewyższała cenę Mercedesa 280E oraz Opla Senatora 3.0E, mimo że oba te modele miały mocniejsze silniki i lepsze wyposażenie. Stonowana stylistyka Alfy Romeo 6 nie przyciągała dużego zainteresowania. Samochód nie był adresowany do konkretnej klienteli, co doprowadziło do opinii, że jest to „samochód dla nikogo”. Na brak sukcesów wpłynęła także niewielka tradycja Alfy Romeo w segmencie dużych sedanów.
Alfa 6 była postrzegana jako samochód paliwożerny i toporny, a także podatny na korozję. Jej zaletą była niezawodność, a wśród usterek wymieniano trudności w regulacji sześciu gaźników. Najlepsze wyniki sprzedaży Alfy 6 osiągnięto na rynku szwajcarskim, a rząd włoski zamówił wiele egzemplarzy na potrzeby transportu oficjeli. Prosta konstrukcja nadwozia ułatwiała montaż opancerzenia, a rozmiary i właściwości jezdne zapewniały bezpieczeństwo na drodze.
Od 7 do 11 egzemplarzy Alfy Romeo 6 przeszło testy homologacyjne w celu przygotowania do sprzedaży w USA, a pojedyncze egzemplarze trafiły na tamtejszy rynek.
Modernizacja oraz zmiany w palecie silnikowej w 1983 roku nie przyniosły znaczącego wzrostu sprzedaży. Alfa 6 z silnikiem 2.0 V6 sprzedano w liczbie niecałych 1800 egzemplarzy, mimo znacznie niższej ceny od topowego modelu 2.5 Quadrifoglio, który zyskał nieco mniej nabywców. Najczęściej sprzedawanym wariantem był silnik wysokoprężny TD 5, który znalazł prawie 3 tysiące klientów.
Do zakończenia produkcji w 1987 roku sprzedano łącznie 12 070 egzemplarzy.
Dane techniczne
Przypisy
