Alf Ramsey
Alf Ramsey, właściwie Alfred Ernest Ramsey (ur. 22 stycznia 1920 w Dagenham, zm. 28 kwietnia 1999 w Ipswich) był angielskim piłkarzem oraz trenerem reprezentacji Anglii w latach 1963–1974.
Jego największym osiągnięciem było zdobycie mistrzostwa świata 30 lipca 1966 z drużyną angielską. Ramsey poprowadził również reprezentację do trzeciego miejsca na mistrzostwach Europy w 1968 oraz dotarł z nią do ćwierćfinału mistrzostw świata w 1970. W 1967 roku otrzymał tytuł szlachecki.
Kariera piłkarska
Ramsey rozpoczął swoją karierę jako utalentowany junior w klubie Southampton w 1943 roku i już rok później stał się zawodowym piłkarzem. W 1949 roku przeszedł do Tottenham Hotspur, gdzie jako prawy obrońca odniósł wiele sukcesów, rozgrywając ponad 250 meczów w lidze i pucharach. Debiut w reprezentacji narodowej zaliczył w 1948 roku w meczu przeciwko Szwajcarii. Trzykrotnie pełnił rolę kapitana drużyny, a ostatni mecz w reprezentacji zagrał w 1953 roku przeciwko Węgrom, gdzie mimo zdobycia gola z rzutu karnego, drużyna przegrała 3:6.
Ramsey był postrzegany jako zawodnik dość powolny, jednak wyróżniał się bystrością oraz doskonałym rozeznaniem na boisku. Jako obrońca imponował atletyzmem i sprawnością. Specjalizował się w wykonywaniu rzutów karnych, a swoim chłodnym i analitycznym podejściem do gry zyskał miano Generała.
Kariera szkoleniowa
W 1955 roku Ramsey zakończył karierę piłkarską i objął stanowisko trenera w klubie Ipswich Town, który wówczas grał w czwartej lidze angielskiej. Jego praca przyniosła efekty, doprowadzając drużynę do Division One oraz zdobycia mistrzostwa tej ligi w 1962 roku, co było bezprecedensowym sukcesem dla klubu o skromnych dotychczas osiągnięciach.
W 1963 roku przejął prowadzenie reprezentacji Anglii. Już wtedy zapowiadał zdobycie mistrzostwa świata w 1966, co spotkało się z krytyką jako przejaw nadmiernej pewności siebie. Okazało się, że jego przewidywania się spełniły. Po rozczarowującym remisie 0:0 z Urugwajem, Anglia wygrała mecze z Meksykiem i Francją, awansując do drugiej rundy, gdzie zmierzyła się z Argentyną. Po brutalnym meczu, Anglia wygrała 1:0. Po tym spotkaniu Ramsey wypowiedział często błędnie przytaczany komentarz, że zachowanie niektórych zawodników przypominałoby mu zachowanie zwierząt.
Następnym przeciwnikiem była Portugalia, którą Anglicy pokonali w półfinale dzięki dwóm bramkom Bobby’ego Charltona. W finale Anglia zmierzyła się z RFN. Mimo presji ze strony mediów, które sugerowały wystawienie na skrzydło powracającego do formy Jimmy’ego Greavesa, Ramsey postawił na zwycięski skład, co okazało się słuszną decyzją – Geoff Hurst, który zastąpił Greavesa, zdobył hat-tricka w wygranym finale 4:2 po dogrywce.
Pomimo tego sukcesu, relacje Ramseya z mediami były napięte. Dziennikarze krytykowali jego małomówność oraz zbyt poważne podejście. Ramsey znacznie lepiej radził sobie w pracy z piłkarzami, a kontakty z prasą traktował jako zło konieczne.
Po pamiętnej porażce 2:3 z reprezentacją Szkocji w eliminacjach, Anglia awansowała do finałów mistrzostw Europy 1968, gdzie dotarła do półfinału, przegrywając 0:1 z Jugosławią, a następnie zdobywając trzecie miejsce po wygranej z ZSRR.
W latach 70. wyniki reprezentacji Anglii zaczęły się pogarszać. W ćwierćfinale mistrzostw świata w 1970 przegrali z Niemcami 2:3, mimo że na 20 minut przed końcem meczu prowadzili 2:0. Część winy za porażkę przypisano zachowawczej taktyce Ramseya oraz rezerwowemu bramkarzowi Peterowi Bonettiemu. W 1974 roku Ramsey został zwolniony po tym, jak Anglia nie zakwalifikowała się do finałów mistrzostw świata. Często obwiniano go za chybione decyzje, w tym nieodpowiednie zmiany zawodników. Kluczowy wpływ na brak awansu miała reprezentacja Polski, a szczególnie bramkarz Jan Tomaszewski, co doprowadziło do znanego jako „zwycięski remis” na Wembley.
Po zakończeniu pracy w reprezentacji, Ramsey związał swoją karierę z Birmingham City, gdzie pełnił funkcję prezesa. W latach 1979–1980 pracował jako doradca techniczny w Panathinaikosie.
Zmarł na chorobę Alzheimera w kwietniu 1999 roku w wieku 79 lat.
W 2002 roku Ramsey został uhonorowany członkostwem w Galerii Sław Angielskiego Futbolu za swoje zasługi dla angielskiej piłki nożnej jako trener.
Bibliografia
Profil w Angielskiej Galerii Sław Piłki Nożnej. nationalfootballmuseum.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-06)]. (ang.).
Alf Ramsey w bazie National Football Teams (ang.)
