Alf – Litwin w XIV wieku
Alf, znany również jako Adolf, był służącym w zakonie krzyżackim w XIV wieku i towarzyszył księciu Kiejstutowi.
Ucieczka z Malborka
Postać Alfa pojawia się w kronice Wiganda z Marburga. W 1361 roku litewski książę Kiejstut został ujęty przez rycerzy krzyżackich i osadzony w zamku w Malborku; obecnie uważa się, że jego miejsce uwięzienia znajdowało się w celi Witolda na zamku wysokim w Malborku. W czasie swojej niewoli Kiejstut poznał służącego zakonu krzyżackiego, Alfę, który miał pochodzić z Litwy i urodzić się jako poganin. Później został ochrzczony i rozpoczął służbę w zakonie. W trakcie uwięzienia Kiejstuta, Alf pocieszał go i pomógł mu w ucieczce z Malborka. Zgodnie z niektórymi źródłami, Alf uciekł z Kiejstutem na Litwę.
Historia ta została również odnotowana w dziełach takich jak Versuch einer Geschichte der Hochmeister in Preußen autorstwa Johanna Nicolausa Beckera, Preugsens ältere Geschichte Augusta von Kotzeubego oraz w pracach Teodora Narbutta.
W literaturze
Alf jest uważany za jednego z pierwowzorów postaci Waltera Alfa, który występuje w Konradzie Wallenrodzie Adama Mickiewicza. Zarówno literacki Walter Alf, jak i jego historyczny odpowiednik łączy imię oraz pochodzenie z Litwy, a także służba w zakonie krzyżackim. Mickiewicz, tworząc Konrada Wallenroda, korzystał z dzieł Beckera i Kotzeubego.
Dodatkowo, postać Alfa pojawia się w utworze Ucieczka Kiejstuta z Malborga r. 1361, który jest częścią Śpiewek o dawnych Litwinach do roku 1434 autorstwa Jana Czeczota, a także w powieści Pabėgimas Petrasa Tarasenki i książce Vilniaus vardai Tomasa Venclovy.
