Alf (Niemcy)

Alf

Alf to miejscowość oraz gmina w Niemczech, zlokalizowana w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Cochem-Zell. Wchodzi w skład gminy związkowej Zell (Mosel) i leży nad rzeką Mozelą.

Położenie

Miejscowość znajduje się w rejonie ujścia rzeki Alf do Mozeli. Składa się z kilku dzielnic, w tym Höllental, Fabrik oraz Burg Arras. W sąsiedztwie znajdują się miejscowości takie jak St. Aldegund w dół rzeki, a na przeciwnym brzegu Bullay i Pünderich (w linii prostej 2 km, jednak z powodu ostrego zakola Mozeli o kącie bliskim 180° wynosi to około 12 km w górę rzeki). Powierzchnia gminy wynosi 6,33 km², z czego 0,67 km² zajmują winnice, a 3,79 km² lasy.

Historia

Obszar ten był zamieszkany przez Celtów w okresie przedrzymskim, a jego nazwa wywodzi się od rzymskiej osady Albis, która została po raz pierwszy wspomniana około 50 p.n.e.. W średniowieczu Alf znajdował się pod władzą pobliskiego zamku Arras, który był lennem elektoratu. Od 1794 roku Alf był pod panowaniem francuskim i do 1814 roku należał do Mairie Eller w kantonie Cochem. Na Kongresie Wiedeńskim w 1815 roku miejscowość została przydzielona Królestwu Prus.

Od 1946 roku Alf wchodzi w skład nowo utworzonego kraju związkowego Nadrenia-Palatynat.

Kultura i zabytki

Warto zwrócić uwagę na zamek Arras, usytuowany nad miastem, który został założony na początku XII wieku i przebudowany na początku XX wieku. W pobliżu znajduje się również Marienburg, należący do gminy związkowej Zell (Mosel). Symbolem miejscowości jest dzwonnica, zbudowana w 1734 roku, która pierwotnie stanowiła część barokowego kościoła parafialnego, a obecnie jest wolnostojącą dzwonnicą obok sali parafialnej, po rozbiórce i odbudowie starego kościoła w latach 1892–1894. Nowy kościół parafialny pod wezwaniem św. Remigiusza, wzniesiony z kamienia łupanego, charakteryzuje się bogatym wyposażeniem w stylu neogotyckim. Na dziedzińcu kościoła znajduje się rzeźba z XV wieku, przedstawiająca motyw „Chrystusa odpoczywającego”, obok której umieszczona jest neogotycka grupa ukrzyżowania.

Historyczne centrum miejscowości rozciąga się wokół dzwonnicy przy ulicy Auf Kockert. W dawnym budynku szkolnym, który został zbudowany w stylu szachulcowym w początkach XVI wieku, mieści się małe lokalne muzeum, które dostarcza informacji o historii przemysłowej regionu. Naprzeciwko, na małym placu, znajduje się dawny biurowiec Elektoratu Trewiru, zbudowany w XVI wieku, który jest trzypiętrowym kamiennym budynkiem. Około 1620 roku odnowiono konstrukcję dachu. Wiele starych budynków zachowało się także w obszarze pomiędzy Willburgstrasse i Brunnenstrasse. Późnośredniowieczne Burgmannenhaus przy Willburgstrasse 5, datowane na 1448 rok, jest prawdopodobnie najstarszym domem w mieście. Natomiast masywny dom z muru pruskiego przy Brunnenstraße 1 na rogu Ferdinand-Remy-Straße pochodzi z około 1600 roku.