Alf Francis
Alf Francis, właściwie Alfons Kowaleski lub Alphons Kowalewski (ur. 18 czerwca 1918 w Gdańsku, zm. 28 czerwca 1983 w Oklahoma City) był polskim inżynierem, projektantem oraz mechanikiem, który po II wojnie światowej osiedlił się w Wielkiej Brytanii.
Życiorys
Alf Francis opuścił Polskę w trakcie II wojny światowej, udając się do Portugalii, skąd dotarł drogą morską do Liverpoolu w Wielkiej Brytanii. Tam dołączył do polskiej 1 Dywizji Pancernej. Po wojnie zmienił swoje obywatelstwo na brytyjskie i przyjął imię oraz nazwisko Alf Francis.
Po zakończeniu II wojny światowej pracował dla Geoffreya Taylora w firmie Alta Car and Engineering Company. W 1948 roku Francis rozpoczął swoją karierę jako mechanik silników. Został zaangażowany w tworzenie zespołu Formuły 1 Hersham and Walton Motors, gdzie pełnił rolę głównego mechanika oraz kierownika. W 1949 roku, wspólnie z Johnem Heathem, zbudował pierwsze bolidy dla tego zespołu. HWM zadebiutowało w wyścigu Jersey Road Race 1949, gdzie Heath zajął dwunaste miejsce, tracąc pięć okrążeń do zwycięzcy, Boba Gerarda. Zespół HWM odniósł sukcesy w wyścigach Frontières Grand Prix w latach 1950 i 1952, a także w Winfield F2 Race i Daily Express International Trophy w 1951 i 1952 roku.
Francis pracował w Formule 1 jako główny mechanik dla Stirlinga Mossa, współpracując z zespołami HWM, Maserati, Cooper oraz Vanwall. Opracowywał silniki Climax F1 i F2 dla zespołu Cooper. Wraz z Valerio Colottim skonstruował skrzynię biegów znaną jako Colotti-Francis, która znalazła zastosowanie w pierwszym bolidzie Formuły 1 Brabham BT3, zaprojektowanym przez siebie.
W około 1958 roku Francis stworzył bolid Walker T45.
W 1960 roku zespół Rob Walker Racing Team postanowił po raz pierwszy wykorzystać własny samochód i z powodu ograniczeń budżetowych poprosił Francisa oraz Colottiego o jego zaprojektowanie. Samochód, znany jako Walker Special, miał być użyty w sezonie 1961, jednak ostatecznie zespół zdecydował się na Lotusa 18.
W 1964 roku, razem z Vikiem Derringtonem, założył zespół Formuły 1 Derrington-Francis Racing Team. Francis pełnił funkcję projektanta, a kierownictwo objął Stirling Moss. Kierowcą zespołu został Portugalczyk Mário de Araújo Cabral, który zakwalifikował się do Grand Prix Włoch 1964 na 19. pozycji. Po 25 okrążeniach Cabral wycofał się z wyścigu z powodu problemów z zapłonem. W trakcie sezonu, podczas prywatnych testów, Dan Gurney uszkodził nadwozie, co sprawiło, że zespół nigdy nie wystartował w zawodach.
W 1965 roku Francis pracował dla Giovanniego Volpiego, który założył zespół Formuły 1 Serenissima Automobili Company w Formigine we Włoszech. W 1966 roku dołączył do Serenissimy. W 1967 roku, przy współpracy z Medardo Fantuzziego, przeprojektował i zmodyfikował bolid Formuły 1 McLaren M2B-2, który nazwano Serenissima M1AF (gdzie „AF” oznacza Alf Francis). Alf Francis osobiście testował ten bolid, jednak projekt został porzucony z powodu braku funduszy. Istnieją różne teorie dotyczące nadwozia Serenissima M1AF – mogło ono pochodzić od British Racing Partnership, Loli lub być zaprojektowane przez McLarena dla Serenissimy w zamian za silnik Serenissima V8. W 1970 roku Giovanni Volpi zamknął zakład Serenissimy, a Alf Francis wraz z George’em Filipinetti negocjowali przejęcie budynków.
W 1968 roku Alf Francis zaprezentował 3-litrowy samochód sportowy Serenissima Mk168, który uczestniczył w kilku wyścigach, zdobywając kilka miejsc na podium.
W 1970 roku Francis przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował z różnymi konserwatorami oraz kolekcjonerami samochodów. W Oklahoma City współpracował z dealerem Breene’em Kerrem.
Jego kariera oraz wkład w Formułę 1 zostały opisane w biografiach autorstwa Petera Lewisa. Pierwsza z nich, zatytułowana Alf Francis, racing mechanic: his own story, została wydana przez Foulis w 1957 roku i ukazała się również w wersji Alf Francis. Racing mechanic. His own story as told to and written by Peter Lewis, a także jako Alf Francis, racing mechanic w 1958 roku. Wznowienie wydania miało miejsce w 1991 roku, tym razem jako Alf Francis, racing mechanic 1948-1958.
Stirling Moss określał Francisa jako niezwykłego człowieka, będącego geniuszem w roli mechanika, zwłaszcza w kontekście improwizacji.
