Alf Brodal
Alf Brodal (ur. 25 stycznia 1910 w Kristianii, zm. 29 lutego 1988 w Bærum) był norweskim anatomem.
Był synem inżyniera Petera Brodala (1872–1935) oraz Helene Kathrine Obenauer (1879–1934). Ukończył studia medyczne w Oslo, a po ich zakończeniu w 1937 roku rozpoczął pracę jako asystent anatomii w Instytucie Stomatologii Klinicznej. Od 1940 roku zaczął interesować się neurologią; jego wcześniejsze zainteresowanie neuroanatomią zaowocowało publikacją pracy na temat mikrogyrii w 1935 roku. W tym samym roku uzyskał tytuł doktora medycyny. Od 1943 roku wykładał neurologię jako prosektor w Instytucie Anatomicznym, gdzie opublikował swoje wykłady w formie skryptu pod tytułem Nevroanatomi i relasjon til klinisk nevrologi. W latach 1946–1947 przebywał w Oksfordzie jako stypendysta Fundacji Rockefellera, gdzie miał okazję współpracować z Wilfridem LeGros Clarkiem. Od 1944 roku był członkiem Norweskiej Akademii Nauk, a od 1950 roku pełnił funkcję profesora anatomii na Uniwersytecie w Oslo.
Jego syn Per Brodal (ur. 1944) również specjalizował się w neuroanatomi.
Bibliografia
- Holck P. Alf Brodal. „Journal of neurology”. 250 (6), s. 772–773, 2003. DOI: 10.1007/s00415-003-1099-8. PMID: 12862040.
- Holck P. Alf Brodal – hjerneforsker av format. „Tidsskrift for den Norske lægeforening: tidsskrift for praktisk medicin, ny række”. 121 (29), s. 3408–3409, listopad 2001. PMID: 11826787.
- Scheibel A.B. In memoriam Alf Brodal, M.D. (1910-1988). „The Journal of comparative neurology”. 273 (1), s. 1–2, 1988. DOI: 10.1007/BF00248274. PMID: 3062044.
