Alexis Benoit Soyer (urodzony 4 lutego 1810 w Meaux, zmarł 5 sierpnia 1858 w Londynie) był francuskim mistrzem kuchni, który działał w wiktoriańskiej Anglii.
Życiorys
Był najmłodszym z pięciu synów kupca Emery’ego Rocha Alexisa Soyera oraz Marie Madeleine Francoise Chamberlan. Po śmierci ojca w 1818 roku, jego matka ponownie wyszła za mąż i przeprowadziła się do Crecy. W 1821 roku Alexis wyjechał do Paryża, gdzie mieszkał jego starszy brat, Philippe. Tam rozpoczął naukę w restauracji G Rignon. Po pięciu latach objął stanowisko szefa kuchni w restauracji przy Boulevard des Italiens.
W czasie rewolucji lipcowej przeniósł się do Anglii i rozpoczął pracę na dworze Adolfa Hanowerskiego, gdzie jego brat pełnił rolę szefa kuchni. W kolejnych latach pracował dla wielu arystokratycznych dworów brytyjskich. W 1837 roku został szefem kuchni prestiżowego londyńskiego Reform Club, gdzie wprowadził gruntowne zmiany w zapleczu kuchennym. Przy współpracy z architektem Charlesem Barrym wprowadził piece gazowe, chłodziarki z zimną wodą oraz piece z regulacją temperatury. Kuchnia Soyera zdobyła taką popularność, że stała się jedną z atrakcji Londynu. 28 czerwca 1838 roku, w dniu koronacji Wiktorii Hanowerskiej, przygotował w niej śniadanie dla 2000 osób.
Po śmierci żony w czasie porodu w 1842 roku, Soyer postanowił zakończyć współpracę z Reform Club i skoncentrować się na działalności filantropijnej. W okresie wielkiego głodu w Irlandii zaproponował brytyjskiemu rządowi uruchomienie systemu kuchni, które wydawałyby zupy dla ubogich. Taką kuchnię otworzył w Dublinie, a jej działalność finansował z biletów wstępu do galerii malarstwa, którą sam otworzył w Londynie. Od 1849 roku zaczął sprzedawać swój zaprojektowany „magiczny piec”, umożliwiający przygotowanie posiłku w dowolnym miejscu, nawet bezpośrednio na stole.
Podobne rozwiązania zastosowano w wynalezionej przez Soyera kuchni polowej dla brytyjskiej armii. W czasie wojny krymskiej zajmował się zaopatrywaniem armii i szpitali wojskowych w ciepłe posiłki, a każdy regiment otrzymał mobilne kuchnie według systemu Soyera. Pod koniec swojego życia prowadził wykłady na temat wyżywienia armii.
Był autorem lub współautorem wielu książek kucharskich. Do najsłynniejszych potraw, które stworzył, należały kotlety baranie serwowane członkom Reform Club.
W życiu osobistym był żonaty; jego żona, Elizabeth Emma Soyer z domu Jones, była aktorką i malarką.
Dzieła
- 1845: Délassements Culinaires.
- 1846: The Gastronomic Regenerator
- 1847: Soyer’s Charitable Cookery
- 1848: The Poorman’s Regenerator
- 1850: The Modern Housewife of Menagere
- 1853: The Pantropheon or A History of Food and its Preparation in Ancient Times
- 1855: A Shilling Cookery Book for the People
- 1857: Soyer’s Culinary Campaign
Przypisy
Bibliografia
Ann Arnold, Adventurous Chef: Alexis Soyer, 2002, ISBN 0-374-31665-1
Ruth Brandon, The People’s Chef: Alexis Soyer, A Life in Seven Courses, 2004, ISBN 0-470-86991-7
Ruth R. Cowen, Relish: The Extraordinary Life of Alexis Soyer, Victorian Celebrity Chef, Londyn: Weidenfeld & Nicolson, 2006, ISBN 0-297-64562-5, OCLC 225041846. Brak numerów stron w książce.
