Alexhelios
Alexhelios, znany również jako (216) Kleopatra I, jest większym z dwóch księżyców planetoidy z pasa głównego, którą jest (216) Kleopatra. Jego średnica wynosi około 8,9 km, co stanowi w przybliżeniu 1/24 średnicy równikowej Kleopatry.
Odkrycie i nadanie nazwy
Alexhelios został odkryty 19 września 2008 roku przez zespół składający się z Francka Marchisa, Pascala Descampsa, Jérôme’a Berthiera oraz J.P. Emery’ego w Obserwatorium Kecka na Mauna Kea na Hawajach. Jest on częścią potrójnego systemu, do którego należy również drugi księżyc, Cleoselene, odkryty tego samego dnia. Informacja o odkryciu została ogłoszona 24 września 2008 roku, a księżyc otrzymał tymczasowe oznaczenie S/2008 (216) 1.
Układ Kleopatry jest czwartym systemem wielokrotnym, który został zidentyfikowany wśród planetoid, po układach (87) Sylvii, (45) Eugenii oraz (3749) Balam.
18 lutego 2011 roku obydwa księżyce otrzymały oficjalne nazwy, inspirowane dziećmi Kleopatry i Marka Antoniusza – Kleopatra Selene II oraz Aleksander Helios. W mitologii greckiej Selene symbolizuje Księżyc, podczas gdy Helios reprezentuje Słońce.
Charakterystyka orbity
Alexhelios krąży wokół Kleopatry po eliptycznej orbicie, poruszając się w kierunku przeciwnym do ruchu obrotowego w średniej odległości 678 km od jej środka (około 6,2 promieni równikowych Kleopatry). Na dzień kwiecień 2012 roku, mimośród orbity nie był znany, jednak nachylenie wynosi około 51º. Czas obiegu Alexheliosa wokół Kleopatry to 2 dni i 7,7 godziny.
Właściwości fizyczne
Na podstawie obliczeń, (216) Kleopatra zawdzięcza swój nietypowy, wydłużony kształt szybkiej rotacji oraz zderzeniu z inną planetoidą. W wyniku tego uderzenia rotacja znacznie przyspieszyła, co doprowadziło do oddzielenia się Alexheliosa od macierzystej asteroidy. Oddzielenie Cleoselene miało prawdopodobnie miejsce znacznie później, około 10 milionów lat temu.
Zobacz też
Bibliografia
Informacje o układzie (216) Kleopatra można znaleźć w bazie Johnston’s Archive.
