Wincenty Aleksander Jandel
Wincenty Aleksander Jandel (10 lipca 1810 – 11 grudnia 1872, Rzym) był francuskim dominikaninem oraz generałem zakonu w latach 1855–1872.
Święcenia kapłańskie otrzymał w 1834 roku, a następnie pracował jako profesor Pisma Świętego w Nancy oraz rektor małego seminarium w Pont-à-Mousson. W 1841 roku, pod wpływem J.H. Lacordaire’a, dołączył do Zakonu Braci Kaznodziejów. W latach 1844–1849 pełnił funkcję przełożonego klasztorów we Francji.
W 1855 roku, papież Pius IX mianował go generałem zakonu, a po siedmiu latach, kapituła generalna zdecydowała się na jego reelekcję na kolejne 12 lat. Jandel rozpoczął swoją kadencję w okresie kryzysu, który trwał od końca XVIII wieku. Przeprowadził gruntowną reformę, która koncentrowała się głównie na powrocie do regularnego życia zakonnego oraz przywróceniu dyscypliny. Zakładał nowe klasztory, inicjował tworzenie domów nowicjatu i studiów. Dodatkowo, objął opieką bractwa różańcowe, trzeci zakon oraz bractwa Imienia Jezus. Współtworzył nowe konstytucje zakonne.
