Alexandre Trauner
Alexandre Trauner, właściwie Sándor Trau (ur. 3 sierpnia 1906 w Budapeszcie, zm. 5 grudnia 1993 w Omonville-la-Petite) – był francuskim scenografem filmowym oraz dekoratorem wnętrz, pochodzącym z rodziny węgierskich Żydów.
Życiorys
Po ukończeniu Węgierskiej Królewskiej Szkoły Rysunku (obecnie Węgierski Uniwersytet Sztuk Pięknych), w 1929 roku wyemigrował do Paryża. Tam został asystentem scenografa Lazare’a Meersona i pracował przy realizacji takich filmów jak Złoty wiek (1930) w reżyserii Luisa Buñuela, Niech żyje wolność (1931) René Claira oraz Zwyciężyły kobiety (1935) Jacques’a Feydera.
W 1937 roku zyskał status samodzielnego scenografa. Na stałe współpracował z reżyserem Marcelem Carné przy takich filmach jak Ludzie za mgłą (1938), Brzask (1939) oraz Komedianci (1945). Od czasu pracy nad Świadkiem oskarżenia (1957) stał się również regularnym współpracownikiem Billy’ego Wildera.
Otrzymał Oscara za najlepszą scenografię do filmu Garsoniera (1960) w reżyserii Billy’ego Wildera. Był nominowany do tej nagrody za film Człowiek, który chciał być królem (1975) w reżyserii Johna Hustona. Trzykrotnie zdobył Cezara za scenografię do filmów: Pan Klein (1976) oraz Don Giovanni (1979) Josepha Loseya, a także Metro (1985) Luka Bessona.
W 1991 roku został uhonorowany Europejską Nagrodą Filmową za osiągnięcia życia, jako jedyny scenograf w historii tej nagrody. Był członkiem jury konkursu głównego na 30. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie (1980) oraz na 39. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes (1986).
