Alexandre Saint-Yves d’Alveydre
Alexandre Saint-Yves d’Alveydre (1842-1909) był francuskim markizem oraz okultystą, który przyswoił idee Fabre d’Oliveta (1767-1825) i wpłynął na twórczość Papusa. Rozwinął termin synarchii, definiujący związek każdego człowieka z innymi w kontekście politycznym. Jego poglądy na temat rządzenia miały znaczący wpływ na politykę oraz okultyzm.
Życiorys
Urodził się w Paryżu jako syn lekarza. Swoją karierę rozpoczął jako lekarz w akademii marynarki wojennej w Brest, jednak z powodu choroby szybko ją przerwał. W 1863 roku przeniósł się na Jersey, a w 1870 roku wrócił do Francji, aby wziąć udział w wojnie francusko-pruskiej, gdzie został ranny.
Następnie rozpoczął pracę w administracji cywilnej. W 1877 roku poznał i ożenił się z komesą Marie de Riznitch-Keller, krewną Honoriusza Balzaca oraz bliską przyjaciółką cesarzowej Eugénie de Montijo, co zapewniło mu finansową niezależność. Poświęcił resztę życia badaniom i nawiązywaniu cennych znajomości, w tym z Victorem Hugo. W późniejszych latach zaprzyjaźnił się z wieloma istotnymi okultystami, takimi jak markiz Stanislas de Guaita, Joséphin Péladan oraz Oswald Wirth, a także był członkiem licznych stowarzyszeń Różokrzyżowców i lóż masońskich. Prawdopodobnie wszedł w posiadanie notatek jednego z głównych założycieli francuskiego okultyzmu – Antoine Fabre d’Oliveta.
W 1877 roku opublikował zbiór wierszy pt. Testament liryczny oraz Klucze Orientu. W tej drugiej książce przedstawił rozwiązanie oparte na porozumieniu religijnym pomiędzy Żydami, Chrześcijanami i Muzułmanami, które miało na celu rozwiązanie „problemu Orientu” po upadku Imperium Osmańskiego.
Rozpoczął także badania nad przemysłowym wykorzystaniem roślin morskich; w 1879 roku opublikował Zastosowanie alg morskich, ale projekt został porzucony z powodu braku funduszy. W 1880 roku otrzymał tytuł markiza d’Alveydre.
Książka Misja Żydów (1884) była przychylna społeczności żydowskiej, lecz jej materiały zostały później wykorzystane w antysemickim traktacie Sekrety Żydów, którego autorką była rosyjska okultystka Juliana Glinka.
Rozwój koncepcji synarchii
W swojej książce Prawdziwa Francja albo misja Francji (1887) Alexandre Saint-Yves d’Alveydre zastosował termin synarchia do opisania idealnej formy rządów. Reagując na zagrożenie ideologią anarchizmu, opracował bardziej konserwatywną formułę polityczno-teologiczną w serii czterech książek wydawanych od 1882 roku, której celem było stworzenie harmonijnego społeczeństwa jako organicznej jedności. Jego ideał opierał się częściowo na romantycznych wizjach życia w średniowiecznej Europie oraz na skutecznych sposobach rządzenia w Indiach, na Atlantydzie i w starożytnym Egipcie. Promował hierarchię i zróżnicowanie społeczne, zakładając współpracę między klasami i przezwyciężanie konfliktów społecznych i ekonomicznych: synarchia przeciwstawiająca się anarchii. Jego wizja europejskiego społeczeństwa przewidywała rząd oparty na trzech radach reprezentujących siły ekonomiczne, sądownicze oraz społeczność naukową, zintegrowanych przez izbę metafizyczną. Idee te były również inspirowane Republiką Platona oraz martynizmem.
W ramach tej koncepcji rządów przyznano ważną rolę tajnym stowarzyszeniom, a konkretnie stowarzyszeniom ezoterycznym, które miały posiadać przepowiednie dotyczące przyszłości i działać za kulisami, aby zabezpieczać rządy. Alexandre Saint-Yves d’Alveydre dostrzegał w tym wzór w działalności Zakonu Templariuszy w średniowiecznej Europie i był zaangażowany w wiele grup masońskich, które uważały się za ich następców.
Kontakty z Aghartą
Istnieją przypuszczenia, że w 1885 roku Alexandre Saint-Yves d’Alveydre mógł być odwiedzony przez grupę Wschodnich Wtajemniczonych, z których jeden nazywał się książę Hardjij Scharipf (Haji Sharif). To wtedy skojarzył synarchię z „wschodzącymi mistrzami” z podziemnych pieczar Agharty, którzy mieli komunikować się z nim telepatycznie. O tym ukryciu pisał w książce Mission de l’Inde en Europeä z 1886 roku, jednak w obawie przed ujawnieniem zbyt wielu tajemnic zniszczył większość jej egzemplarzy, pozostawiając jedynie dwa, przez co książka nie była dostępna do 1910 roku.
Alexandre Saint-Yves d’Alveydre wierzył, że starożytny, oparty na synarchii rząd światowy został przeniesiony do Agharty, we wnętrzu pustej Ziemi, na początku ery Kali Yuga, około 3200 roku p.n.e. Można go uznać za wprowadzenie koncepcji Agharty do zachodniego świata.
Oddziaływanie i recepcja poglądów
Po śmierci Alexandre Saint-Yves d’Alveydry fragmenty jego prac zostały zebrane przez grupę przyjaciół i zwolenników w zbiorze zatytułowanym L’Archéomètre. Tytuł ten odnosił się do stworzonego przez niego kolorowego diagramu, który ukazywał symboliczne korespondencje między elementami astrologii, muzyki, alfabetu, gematrii i innymi dziedzinami.
Jego uczniem był znany okultysta Papus, który założył liczne stowarzyszenia oparte na idei synarchii. Inni znaczący następcy to Victor Blanchard (1878-1953), Philippe Nizier, René A. Schwaller de Lubicz oraz Emille Dantinne. Dzieła Saint-Yves d’Alveydry miały także wpływ na rozwój teozofii, a Rudolf Steiner w dużej mierze oparł swoje poglądy polityczne na koncepcji synarchii.
Idee Alexandre Saint-Yves d’Alveydry miały znaczenie dla skomplikowanej polityki Francji na początku XX wieku, stanowiąc wzór dla wielu prawicowych ugrupowań, a także w Meksyku, gdzie grupy synarchistyczne odegrały istotną rolę polityczną. Na bazie teorii dotyczących ugrupowań synarchistycznych powstało wiele kluczowych elementów teorii spiskowych.
Alexandre Saint-Yves d’Alveydre na temat Wielkiego Sfinksa w Gizie
Jednym z najbardziej rozpowszechnionych, a zarazem najmniej reprezentatywnych dla twórczości Saint-Yves d’Alveydry było twierdzenie, że Wielki Sfinks jest znacznie starszy, niż twierdzili egiptolodzy, i został zbudowany około 12000 lat p.n.e. przez uciekinierów z Atlantydy. To stwierdzenie nie miało żadnych naukowych podstaw. Jego uczniem, który miał zbadać wiek Sfinksa, był René A. Schwaller de Lubicz, co zapoczątkowało trwającą do dziś dyskusję na temat wieku tego zabytku.
Twórczość
- 1874 – Le Retour du Christ
- 1877 – Clefs de l’Orient
- 1877 – Testament lyrique
- 1878 – Le Mystère du Progrès
- 1879 – De l’utilité des algues marines
- 1882 – Mission des Souverains
- 1882 – Mission des Ouvriers
- 1884 – Mission des Juifs
- 1885 – Les funérailles de Victor Hugo
- 1886 – Mission de l’Inde en Europeä
- 1887 – La France vraie ou la Mission des Français
- 1887 – Voeux du syndicat de la Presse économique
- 1888 – Les Etats-généraux du suffrage universel
- 1889 – Le centenaire de 1789 – Sa conclusion
- 1889 – L’ordre économique dans l’Electorat et dans l’Etat
- 1889 – Le poème de la Reine
- 1889 – Maternité royale et mariages royaux
- 1889 – L’Empereur Alexandre III épopée rosyjska
- 1890 – Jeanne d’Arc victorieuse
- 1903 – Des brevets pour des applications de l’Archéomètre en 1903 et suivantes
- 1909 – Théogonie des Patriarches, wyd. pośmiertne
Bibliografia
Marquis Alexandre Saint-Yves d’Alveydre: The Kingdom of Agarttha: A Journey into the Hollow Earth. Rochester: Inner Traditions, 2008, s. 179. ISBN 978-1594772689.
Joscelyn Godwin: Arktos: the polar myth in science, symbolism, and Nazi survival. Kempton, Illinois: Adventures Unlimited Press, 1996, s. 272. ISBN 0-932813-35-6.
André Nataf: Dictionary of the occult. Ware, Hertsfordshire: Wordsworth Editions Ltd., 1994, s. 256. ISBN 978-1853263330.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
Misja Indyj w Europie, misja Europy w Azji (1921) w bibliotece Polona
