Alexandre Millerand
Alexandre Millerand (urodzony 10 lutego 1859 w Paryżu, zmarły 7 kwietnia 1943 w Wersalu) był francuskim politykiem socjalistycznym, który pełnił funkcje premiera oraz prezydenta Francji.
Życiorys
Z wykształcenia był adwokatem i dziennikarzem. Od 1885 roku był deputowanym, a jego polityczne poglądy koncentrowały się na uspołecznieniu dóbr. W latach 1899–1902 zajmował stanowisko ministra handlu, początkowo z poparciem swojej partii, jednak później, jako radykał mieszczański, stopniowo przeszedł w kierunku prawicy. W 1904 roku został wykluczony z partii lewicy. Był związany z Francuską Sekcją Międzynarodówki Robotniczej, znaną jako SFIO. W 1905 roku podpisał ustawę wprowadzającą dziesięciogodzinny dzień pracy oraz ubezpieczenie na starość. W latach 1909–1911 był ministrem komunikacji, gdzie stłumił strajk kolejowy. Pełnił również funkcję ministra wojny w latach 1912–1913 oraz 1914–1915, gdzie dzięki swojej energii znacząco przyczynił się do zatrzymania niemieckiego natarcia nad Marną. Ustąpił z urzędu w 1915 roku, a w latach 1919–1920 był nadkomisarzem dla Alzacji i Lotaryngii.
Pełnił urząd ministra spraw zagranicznych, a następnie był premierem Francji od 20 stycznia do 23 sierpnia 1920. Po rezygnacji Paula Deschanela został wybrany na prezydenta republiki, sprawując tę funkcję od 23 września 1920 do 11 czerwca 1924.
W 1921 roku odznaczono go szwedzkim Orderem Serafinów, a 13 lipca tego samego roku polskim Orderem Orła Białego.
Millerand był jednym z kluczowych liderów Bloku Narodowego, gdzie prowadził politykę zarówno na arenie międzynarodowej (w tym okupację Zagłębia Ruhry), jak i w sprawach wewnętrznych. Po zwycięstwie wyborczym Kartelu Lewicy w 1924 roku, zmuszony był do ustąpienia. Po zakończeniu kadencji, od 1926 do 1940 roku, był senatorem.
Zmarł i został pochowany na Cmentarzu Passy.
