Alexandre Besredka, właściwie Aleksandr Michajłowicz Biezriedka (urodzony 17 marca?/29 marca 1870 w Odessie, zmarł 28 lutego 1940 w Paryżu), był francuskim bakteriologiem i immunologiem o rosyjskich korzeniach.
W latach 1888-1892 studiował biologię w Odessie, a następnie przeniósł się do Paryża, gdzie rozpoczął studia medyczne w 1893 roku w Instytucie Pasteura. Od 1897 do 1905 roku pracował jako asystent Ilji Miecznikowa w tym instytucie. W 1897 roku uzyskał doktorat z medycyny, a w latach 1905-1914 kierował laboratorium w Instytucie Pasteura.
W 1910 roku zdobył francuskie obywatelstwo i otrzymał tytuł profesora. W czasie I wojny światowej pełnił funkcję lekarza na froncie (w Verdun). Po powrocie zajął miejsce Miecznikowa, który zmarł w 1916 roku, i pełnił rolę dyrektora laboratorium w Instytucie Pasteura aż do 1940 roku. Dodatkowo kierował Pracownią Mikrobiologii Morfologicznej.
Wspólnie z Miecznikowem prowadził badania nad tyfusem u szympansów. Zajmował się opracowywaniem szczepionek przeciwko dżumie, biegunkom, durze brzusznemu, paratyfusowi oraz wąglikowi. Pracował także nad terapiami przeciwwirusowymi, wprowadzając w 1923 roku termin antywirus, oraz badał anafilaksję, fagocytozę i immunologię infekcji jelitowych (w tym dur brzuszny i biegunkę). Był pionierem badań nad endotoksynami wspólnie z Richardem Pfeifferem, jako pierwszy udowodnił, że można je neutralizować za pomocą przeciwciał. Przeprowadzał również badania nad gruźlicą (reakcja Besredki jest stosowana w diagnostyce gruźlicy skóry i błony śluzowej jamy ustnej). Opracował metodę zapobiegania wstrząsowi anafilaktycznemu (metoda Besredki) i został odznaczony Krzyżem Legii Honorowej.
Dzieła i prace naukowe
- Anaphylaxie et Antianaphylaxie (1918)
- Histoire d’une Idee: L’Oeuvre de Metchnikoff (1921)
- Etudes sur l’Immunite dans les Maladies Infectieuses (1928)
