Alexandra Ekaterina van der Mije (z domu Nicolau, urodzona 22 lipca 1940 roku w Bukareszcie, zmarła 14 października 2013 roku w Haarlemie) była rumuńską szachistką, która reprezentowała Holandię od 1974 roku. Uzyskała tytuł arcymistrzyni w 1977 roku.
Kariera szachowa
W latach 60. XX wieku znalazła się w gronie czołowych szachistek na świecie. Brała udział w turniejach pretendentek w 1961 roku (w Vrnjačkiej Banji) oraz w 1967 roku (w Suboticy), gdzie w obu przypadkach zajęła VII miejsce, co odpowiadało ósmej pozycji na świecie. Po zmianie systemu wyłaniania mistrzyni świata, uczestniczyła trzykrotnie w turniejach międzystrefowych, a w 1976 roku w Roozendaal z Tatianą Lemaczko podzieliła III miejsce, jednak w dogrywce nie zdołała zdobyć awansu do meczów pretendentek.
W latach 1963–1988 siedmiokrotnie brała udział w olimpiadach szachowych (trzykrotnie w drużynie rumuńskiej oraz czterokrotnie w holenderskiej), z czego pięciokrotnie na I szachownicy. Jest czterokrotną srebrną medalistką olimpijską (wszystkie w barwach Rumunii): zdobyła medale z drużyną w 1966 i 1972 roku oraz indywidualnie na I szachownicach w 1963 i 1966 roku.
W latach 1960, 1961, 1963, 1964, 1965 i 1973 sześciokrotnie zdobyła tytuł mistrzyni Rumunii, a w latach 1974, 1976, 1977, 1978 i 1979 pięciokrotnie triumfowała w mistrzostwach Holandii. Odniosła wiele sukcesów w międzynarodowych turniejach, zdobywając bądź dzieląc I miejsca, m.in. w Emmen (1963, 1964), Beverwijk (1965, 1966), Belgradzie (1966, 1972, 1973), Wijk aan Zee (1968, 1969, 1974), Sinaia (1969, 1970) oraz w Tbilisi (1970).
Najwyższą pozycję w swoim rankingu osiągnęła 1 lipca 1971 roku, zdobywając 2340 punktów, co pozwoliło jej zająć 2. miejsce (za Noną Gaprindaszwili) na światowej liście FIDE.
Przypisy
Bibliografia
ChessBase Megabase 207
W. Litmanowicz, J. Giżycki, „Szachy od A do Z”, tom II, Warszawa 1987, str. 770
