Alexandra Meissnitzer (ur. 18 czerwca 1973 w Salzburgu) to austriacka narciarka alpejska, która zdobyła trzy medale na igrzyskach olimpijskich oraz mistrzostwach świata, a także odniosła sukcesy w Pucharze Świata.
Kariera
Pierwsze znaczące osiągnięcie Alexandry Meissnitzer miało miejsce w 1992 roku, kiedy to podczas mistrzostw świata juniorów w Mariborze zdobyła dwa medale. Najpierw zdobyła srebrny medal w zjeździe, ustępując jedynie Céline Dätwyler ze Szwajcarii. Dzień później wywalczyła brązowy medal w supergigancie, gdzie lepsze okazały się jedynie Niemka Regina Häusl oraz Włoszka Morena Gallizio. Dwa miesiące wcześniej zadebiutowała w Pucharze Świata, zajmując 28. miejsce w supergigancie w Santa Caterina 7 grudnia 1991 roku. W sezonie 1991/1992 zdobyła punkty jeszcze trzykrotnie, a jej najlepszym wynikiem było 22. miejsce w Santa Caterina 15 grudnia. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajęła 98. miejsce.
Na podium zawodów Pucharu Świata Meissnitzer stanęła po raz pierwszy 7 grudnia 1995 roku w Val d’Isère, gdzie wygrała w supergigancie. W kolejnych startach jeszcze sześciokrotnie znalazła się na podium, zdobywając kolejne zwycięstwo 20 grudnia w Veysonnaz. W klasyfikacji generalnej sezonu 1995/1996 zajęła piąte miejsce, a w supergigancie drugie, ustępując tylko Katji Seizinger. W lutym 1996 roku wzięła udział w mistrzostwach świata w Sierra Nevada, jednak nie zdobyła medalu, a jej najlepszym wynikiem było szesnaste miejsce w zjeździe. Również na mistrzostwach świata w Sestriere w 1997 roku wróciła bez medalu, zajmując 13. miejsce w supergigancie i 19. w klasyfikacji generalnej sezonu.
15 marca 1998 roku Meissnitzer odniosła kolejne zwycięstwo w gigancie w Crans-Montana. Łącznie jeszcze sześciokrotnie stawała na podium, w tym trzykrotnie w gigancie, co pozwoliło jej zająć trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej tej konkurencji. W lutym tego samego roku uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich w Nagano, zdobywając dwa medale: brązowy medal w supergigancie oraz srebrny medal w slalomie gigancie. W supergigancie uzyskała czas gorszy jedynie od Picabo Street oraz Michaeli Dorfmeister, a w slalomie gigancie po pierwszym przejeździe zajmowała czwarte miejsce, ostatecznie zdobywając srebro.
W sezonie 1998/1999 Meissnitzer osiągnęła swoje najlepsze wyniki, zdobywając 1672 punkty, stając na podium trzynaście razy i odnosząc osiem zwycięstw. Rozpoczęła od wygranej w gigancie 19 listopada w Park City, a następnie triumfowała w supergigancie w Lake Louise, a także w Val d’Isère. Na mistrzostwach świata w Vail/Beaver Creek w 1999 roku zdobyła złote medale w supergigancie i gigancie, a w zjeździe zajęła czwarte miejsce, przegrywając walkę o brąz o 0,10 sekundy.
Po dwóch startach w sezonie 1999/2000 doznała kontuzji w Lake Louise, gdzie zerwała więzadła krzyżowe. Do rywalizacji wróciła w grudniu 2000 roku. Powróciła na podium 25 stycznia 2002 roku w Cortina d’Ampezzo, gdzie była trzecia w supergigancie. W tym samym sezonie była druga w klasyfikacji supergiganta i piętnasta w klasyfikacji generalnej. W lutym 2002 roku uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie dwukrotnie zajęła czwarte miejsce, tuż za medalami.
Na mistrzostwach świata w Sankt Moritz w 2003 roku zdobyła srebrny medal w zjeździe, przegrywając z Mélanie Turgeon z Kanady. Na tych samych mistrzostwach była piątą w supergigancie. W Pucharze Świata pięciokrotnie stawała na podium, jednak bez zwycięstw, a w klasyfikacji generalnej zajęła ósme miejsce.
Meissnitzer kontynuowała swoją karierę przez pięć kolejnych sezonów, osiągając łącznie dziesięć miejsc na podium, w tym trzy zwycięstwa w supergigancie. Najlepszy sezon to 2003/2004, gdzie zajęła ósme miejsce w klasyfikacji generalnej. Po zakończeniu kariery w marcu 2008 roku, zdobyła brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Turynie w 2006 roku.
W ciągu swojej kariery wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw kraju, w tym złote w zjeździe (1994), gigancie (1999, 2004) oraz supergigancie (1994, 1998, 2002). W latach 1998 i 1999 została wybrana na sportmenkę roku w Austrii i w 1998 roku otrzymała Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Mistrzostwa świata
Mistrzostwa świata juniorów
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej:
- sezon 1991/1992: 98.
- sezon 1992/1993: 89.
- sezon 1993/1994: 76.
- sezon 1994/1995: 23.
- sezon 1995/1996: 5.
- sezon 1996/1997: 19.
- sezon 1997/1998: 5.
- sezon 1998/1999: 1.
- sezon 1999/2000: 105.
- sezon 2000/2001: 16.
- sezon 2001/2002: 15.
- sezon 2002/2003: 8.
- sezon 2003/2004: 8.
- sezon 2004/2005: 16.
- sezon 2005/2006: 9.
- sezon 2006/2007: 17.
- sezon 2007/2008: 26.
Zwycięstwa w zawodach:
- Val d’Isère – 7 grudnia 1995 (supergigant)
- Veysonnaz – 20 grudnia 1995 (supergigant)
- Crans-Montana – 15 marca 1998 (gigant)
- Park City – 19 listopada 1998 (gigant)
- Lake Louise – 29 listopada 1998 (supergigant)
- Val d’Isère – 10 grudnia 1998 (supergigant)
- Val d’Isère – 11 grudnia 1998 (gigant)
- Veysonnaz – 19 grudnia 1998 (zjazd)
- Cortina d’Ampezzo – 24 stycznia 1999 (gigant)
- Åre – 22 lutego 1999 (gigant)
- Sierra Nevada – 10 marca 1999 (zjazd)
- Megève – 4 stycznia 2004 (supergigant)
- Altenmarkt im Pongau – 11 grudnia 2004 (supergigant)
- Lake Louise – 4 grudnia 2005 (supergigant)
Pozostałe miejsca na podium:
- Val d’Isère – 8 grudnia 1995 (gigant) – 3. miejsce
- St. Anton – 15 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
- St. Anton – 16 grudnia 1995 (zjazd) – 2. miejsce
- Garmisch-Partenkirchen – 13 stycznia 1996 (supergigant) – 3. miejsce
- Hafjell – 9 marca 1996 (gigant) – 3. miejsce
- Tignes – 24 października 1997 (slalom równoległy) – 3. miejsce
- Park City – 21 listopada 1997 (gigant) – 2. miejsce
- Mammoth Mountain – 28 listopada 1997 (slalom równoległy) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 19 grudnia 1997 (gigant) – 2. miejsce
- Bormio – 6 stycznia 1998 (gigant) – 3. miejsce
- Altenmarkt – 18 stycznia 1998 (zjazd) – 3. miejsce
- Sölden – 24 października 1998 (gigant) – 2. miejsce
- Lake Louise – 27 listopada 1998 (zjazd) – 3. miejsce
- Semmering – 27 grudnia 1998 (gigant) – 2. miejsce
- Maribor – 2 stycznia 1999 (gigant) – 3. miejsce
- St. Anton – 16 stycznia 1999 (supergigant) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 25 stycznia 2002 (supergigant) – 3. miejsce
- Altenmarkt – 7 marca 2002 (supergigant) – 2. miejsce
- Park City – 21 listopada 2002 (gigant) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 12 grudnia 2002 (gigant) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 17 stycznia 2003 (supergigant) – 2. miejsce
- Innsbruck – 28 lutego 2003 (supergigant) – 3. miejsce
- Hafjell – 13 marca 2003 (supergigant) – 2. miejsce
- Sestriere – 14 marca 2004 (gigant) – 3. miejsce
- Åre – 19 lutego 2005 (supergigant) – 2. miejsce
- Lake Louise – 2 grudnia 2005 (zjazd) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 17 grudnia 2005 (zjazd) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 18 grudnia 2005 (supergigant) – 2. miejsce
- Bad Kleinkirchheim – 15 stycznia 2006 (supergigant) – 3. miejsce
- Bormio – 13 marca 2008 (supergigant) – 3. miejsce
Przypisy
Bibliografia
Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
Profil na Sports Reference.com. (zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-07)).
