Alexander Zahlbruckner (ur. 31 maja 1860 w Svätym Jurze, zm. 8 maja 1938 w Wiedniu) był austriackim lichenologiem.
Życiorys
W latach 1878–1883 kształcił się na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie uczyli go tacy profesorowie jak Anton Kerner von Marilaun oraz Julius Wiesner. Następnie pracował jako asystent Günthera Becka von Mannagetta i Lerchenau w Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu. W 1897 roku objął stanowisko asystenta kuratora, a w 1889 roku został kuratorem. W 1912 roku awansował na głównego kuratora. Od 1918 roku, aż do przejścia na emeryturę w 1922 roku, pełnił funkcję dyrektora działu botaniki w muzeum. Po odejściu na emeryturę kontynuował badania w dziedzinie lichenologii. W 1905 roku został sekretarzem generalnym Międzynarodowego Kongresu Botanicznego, który miał miejsce w Wiedniu.
Praca naukowa
Jego najważniejszym dziełem jest Catalogus lichenum universalis, które zawiera wszystkie znane wówczas gatunki porostów. To 10-tomowe opracowanie wydawane było w latach 1922–1940. Zahlbruckner opublikował również prace regionalne dotyczące porostów z takich miejsc jak Afryka Środkowa, Ameryka Południowa, Chiny, Wyspa Wielkanocna, wyspy Juan Fernández, Dalmacja, Formoza, Japonia, Jawa oraz Samoa.
Dokonał opisu nowych gatunków porostów, a przy nazwach naukowych jego taksonów dodawany jest cytat Zahlbr.
Przypisy
