Alexander Nicolas Voormolen (urodzony 3 marca 1895 w Rotterdamie, zmarły 12 listopada 1980 w Hadze) był holenderskim kompozytorem.
Życiorys
Voormolen pochodził z rodziny urzędników miejskich, a jego dalekim przodkiem po stronie matki był kompozytor Claude Rameau. Uczył się w konserwatorium w Utrechcie, gdzie kształcił się pod okiem Willema Petriego (fortepian) oraz Johana Wagenaara (kompozycja). W latach 1916–1920 przebywał w Paryżu, gdzie miał okazję poznać takie postacie jak Florent Schmitt, Alfred Casella, Frederick Delius i Alexis Roland-Manuel. Po powrocie do Holandii najpierw mieszkał w Veere, a w 1923 roku osiedlił się w Hadze. Pisał także krytyki muzyczne do „Nieuwe Rotterdamsche Courant”. W latach 1938–1955 pracował jako bibliotekarz w konserwatorium muzycznym w Hadze.
Twórczość
W swoim wczesnym okresie twórczości Voormolen tworzył w stylu impresjonistycznym, będąc pod silnym wpływem Maurice’a Ravela. W latach 20. XX wieku zaczął poszukiwać własnego stylu, czerpiąc inspiracje z tradycji muzycznej Niderlandów oraz wykorzystując formy barokowe, które łączył z modernistyczną harmoniką. W swoich kompozycjach starał się przedstawiać sceny z historii kraju oraz związane z nimi postacie, często sięgając po dawne melodie ludowe.
Ważniejsze kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych)
