Alexander Spitzer
Alexander Spitzer (urodzony 22 października 1868 w Miszkolcu, zmarły 16 stycznia 1943 w Theresienstadt) był austriackim lekarzem, neurologiem, anatomem oraz patologiem. Współpracował z Johannem Paulem Karplusem.
Studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie w 1892 roku uzyskał tytuł doktora medycyny. Po ukończeniu studiów pracował w klinice psychiatrii prowadzonej przez Richarda von Krafft-Ebinga. W 1914 roku został asystentem Juliusa Tandlera w Instytucie Anatomii Uniwersytetu Wiedeńskiego. W 1919 roku uzyskał habilitację z anatomii i podjął pracę jako asystent Otto Marburga w Instytucie Neurologii Uniwersytetu Wiedeńskiego, gdzie pracował aż do 1933 roku. Na tym stanowisku, w 1924 roku, otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego anatomii oraz patologii układu nerwowego.
Na początku swojej kariery Spitzer koncentrował się na neurologii oraz psychiatrii. Po czasie spędzonym z Tandlerem zainteresował się krążeniem, co skłoniło go do zbadania ontogenetycznego i filogenetycznego rozwoju ludzkiego serca. Następnie badał bardziej szczegółowo nieprawidłowy rozwój serca w przypadku transpozycji pni tętniczych. W późniejszych latach opublikował wiele artykułów dotyczących tego tematu.
W 1938 roku, z powodu swojego żydowskiego pochodzenia, stracił pracę i został wydalony z Uniwersytetu Wiedeńskiego. W tym trudnym okresie ukończył rękopis monografii zatytułowanej „Transpozycja i odwrócenie serc w świetle teorii filogenetycznej”.
W 1942 roku został deportowany przez nazistów do obozy koncentracyjnego w Theresienstadt. Już wówczas cierpiał na chorobę serca. Lekarze w obozie uznali, że przyczyną jego śmierci było zwyrodnienie mięśnia sercowego.
Wybrane prace
- Über die Beziehungen der abnormen Bündel zum normalen Hirnbau: Bemerkungen zum vorangehenden Aufsatz
- Über experimentelle Läsionen an der Gehirnbasis (anatomische Ergebnisse nebst einigen physiologischen Bemerkungen)
- Über die Kreuzung der Centralen Nervenbahnen: Und ihre Beziehungen zur Phylogenese des Wirbeltierkörpers (1910)
- Ueber Migräne. Fischer, 1901
