Alexander Pope Field
Alexander Pope Field (ur. 30 listopada 1800 w Louisville, zm. 19 sierpnia 1876) był amerykańskim prawnikiem oraz politykiem. W latach 1829–1840 pełnił rolę sekretarza stanu Illinois, a w latach 1841–1843 był sekretarzem (gubernatorem) Terytorium Wisconsin. Od 1873 do momentu swojej śmierci zajmował stanowisko prokuratora generalnego Luizjany.
Życiorys
Pochodził z Louisville w stanie Kentucky, lecz osiedlił się w Jonesboro w Illinois. Ukończył studia prawnicze i rozpoczął pracę jako adwokat. W latach 1822–1828 zasiadał w Izbie Reprezentantów Illinois jako przedstawiciel Partii Demokratycznej, reprezentując najpierw hrabstwo Union, a później hrabstwo Johnson. W 1824 roku został elektorem prezydenta Andrew Jacksona. W 1838 roku przeszedł do Partii Wigów i pomógł w lokalnej kampanii wyborczej Abrahama Lincolna, którego poznał, gdy obaj praktykowali jako adwokaci w tym samym okręgu. W latach 1832 walczył w stopniu inspektora brygady w wojnie z Saukami pod dowództwem Czarnego Jastrzębia.
W okresie od 1829 do 1840 roku sprawował funkcję sekretarza stanu w Illinois. W tym czasie bez powodzenia ubiegał się o miejsce w Izbie Reprezentantów w latach 1831 i 1836. Następnie, od 23 kwietnia 1841 do 1843 roku, był sekretarzem Terytorium Wisconsin.
W 1845 roku przeprowadził się do Saint Louis, a cztery lata później do Nowego Orleanu, gdzie rozpoczął praktykę prawniczą. Podczas wojny secesyjnej utrzymywał ostrożne stanowisko. W 1863 roku został wybrany do Izby Reprezentantów w nieautoryzowanych wyborach na południu, jednak nie objął swojego mandatu. W 1864 roku ponownie został wybrany w wyborach uznawanych przez prezydenta, ale po raz drugi nie objął mandatu z powodu konfliktu między prezydentem a Kongresem. Z nieznanych powodów zaatakował senatora Willliama D. Kelleya z Pensylwanii, raniąc go w ramię. Został potępiony przez Kongres, lecz nie został skazany.
W 1865 roku objął stanowisko szefa stanowej egzekutywy Narodowej Unii Konserwatywnej w Luizjanie. Po niepowodzeniu w wyborach do Kongresu z jej ramienia w lutym 1866 roku przyłączył się do radykałów, domagając się powtórzenia konwencji konstytucyjnej z 1864 roku. Następnie związał się z jednym ze skrzydeł Partii Republikańskiej, co pozwoliło mu na zostanie prokuratorem stanowym Luizjany w 1873 roku. Sprawował tę funkcję aż do swojej śmierci w 1876 roku.
