Alexander Löhr

Alexander Löhr

Alexander Löhr (ur. 20 maja 1885 w Turnu-Severin, stracony 26 lutego 1947 w Belgradzie) był niemieckim wojskowym, oficerem lotnictwa Austro-Węgier, Austrii oraz Rzeszy Niemieckiej, który osiągnął stopień generała pułkownika.

Życiorys

Pochodził z rodziny o mieszanym pochodzeniu; jego ojciec był Niemcem, a matka Ukrainką wyznania prawosławnego, co przyczyniło się do jego przezwiska – Sasza. Władał biegle kilkoma językami, w tym niemieckim, rosyjskim, serbsko-chorwackim, rumuńskim oraz węgierskim, co okazało się przydatne podczas jego służby jako dowódcy wojskowego na Bałkanach w czasie II wojny światowej.

Od 1905 roku był w służbie c. i k. Armii. Mianowano go podporucznikiem z datą senioralną 1 listopada 1905. Służył w Węgierskim Pułku Piechoty Nr 85 w Lewoczy. W 1913 roku dołączył do sztabu generalnego. W latach 1918–1934 współorganizował Siły Powietrzne Austrii, potajemnie rozwijając lotnictwo austriackie wbrew postanowieniom traktatu wersalskiego, który zakończył I wojnę światową.

Löhr był zapalonym nazistą. Jako generał major, miał istotny wpływ na wydarzenia związane z anschluss Austrii, będąc jednym z zaufanych współpracowników Adolfa Hitlera. Po aneksji Austrii przez III Rzeszę, w latach 1938–1939, pełnił funkcję dowódcy Luftwaffe na terenach tzw. Ostmarku.

W trakcie kampanii wrześniowej dowodził 4 Flotą Powietrzną, która 25 września 1939 roku przeprowadziła dywanowy nalot na oblężoną Warszawę, zgodnie z jego opracowaną strategią, w której bombowce kierowano na centra administracyjne wroga. W wyniku 11-godzinnego nalotu zginęło 10 000 ludzi. Löhr dowodził 4 Flotą Powietrzną do 1 lipca 1942 roku.

6 i 7 kwietnia 1941 roku, 4 Flota Powietrzna Luftwaffe pod jego dowództwem przeprowadziła zmasowane ataki na Belgrad, w których zginęło od 2 000 do 10 000 osób. Atak był zaskoczeniem i miał na celu zdezorganizowanie obrony oraz zastraszenie ludności cywilnej.

Od 1 stycznia 1943 do maja 1945 kierował Grupą Armii E, odpowiedzialną za masowe morderstwa włoskich żołnierzy po kapitulacji Włoch oraz zabijanie greckich i jugosłowiańskich cywilów w odwecie za działania partyzantów. Wojska Löhra były również odpowiedzialne za deportację około 50 tysięcy greckich Żydów do obozów zagłady.

W maju 1945 roku, po zatrzymaniu przez brytyjskie jednostki w Austrii, został przekazany i uwięziony w Jugosławii. Tam odbył się jego proces (5–16 lutego 1947), w wyniku którego uznano go winnym zbrodni wojennych i skazano na śmierć przez rozstrzelanie. Wyrok wykonano 26 lutego 1947 roku w Belgradzie.

Tablice pamiątkowe poświęcone Löhowi znajdują się na murach wojskowego kościoła św. Krzyża oraz kościoła wojskowego św. Jana Nepomucena w Wiedniu, a także w krypcie bohaterów pod pałacem cesarskim.

Przypisy

Bibliografia

Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1907. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1906.

(praca zbiorowa), Encyklopedia II wojny światowej, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975. Brak numerów stron w książce.