Alexander Robert Lawton (ur. 4 listopada 1818, zm. 2 lipca 1896) był prawnikiem, politykiem oraz generałem-brygadierem Armii Stanów Skonfederowanych, a także drugim Kwatermistrzem Generalnym CSA.
Młodość
Lawton przyszedł na świat w okolicach Beaufort w stanie Karolina Południowa. Był potomkiem Alexandra Jamesa Lawtona oraz Marty z domu Mosse. W 1839 roku ukończył United States Military Academy, zajmując 13. miejsce wśród 31 kadetów swojego rocznika. Służył jako podporucznik w 1 Regimencie Artylerii, jednak w 1840 roku postanowił odejść z wojska, aby studiować prawo. Podjął naukę na Wydziale Prawa Uniwersytetu Harvarda, kończąc ją egzaminem w 1842 roku. Osiedlił się w Savannah w stanie Georgia, gdzie rozpoczął praktykę prawniczą, pełniąc także funkcję administratora linii kolejowej oraz działając w polityce stanowej.
Wojna secesyjna
Lawton z entuzjazmem przyjął secesję Georgii i wkrótce wstąpił do CSA jako pułkownik 1 Regimentu Ochotniczego Georgii. Dowodził podczas zajęcia Fortu Pułaskiego w Savannah, co było pierwszym zbrojnym starciem na Południu. 13 kwietnia 1861 roku otrzymał awans na generała-brygadiera z zadaniem obrony wybrzeża, które pełnił do momentu skierowania na front w Wirginii. Dowodził brygadą piechoty podczas kampanii w dolinie Shenandoah prowadzonej przez Stonewalla Jacksona, a także w „bitwach siedmiodniowych” i w II bitwie nad Bull Run (znanej także jako II bitwa pod Manassas). Ostatni raz brał udział w walkach podczas bitwy nad Antietam (w rejonie Sharpsburga), gdzie dowodził dywizją rannego generała-majora Richarda Ewella. Rankiem 17 września 1862 roku Lawton doznał ciężkich ran na linii obrony Armii Północnej Wirginii. Został ewakuowany z pola bitwy do szpitala, gdzie przeżył, ale jego rekonwalescencja w domu trwała wiele miesięcy.
W sierpniu 1863 roku Lawton powrócił do służby i został mianowany Kwatermistrzem Generalnym Konfederacji. Mimo jego pełnego zaangażowania, nie zdołał poradzić sobie z narastającymi problemami związanymi z zaopatrzeniem oraz niewłaściwie zarządzanymi liniami kolejowymi.
Postbellum
Po zakończeniu wojny domowej Lawton wrócił do Georgii, gdzie piastował różne funkcje w administracji publicznej, szybko zyskując znaczącą pozycję w polityce. W 1880 roku nie odniósł sukcesu w wyborach do Senatu USA po kampanii mającej na celu wygranie „Nowego Południa” nad „Starym Południem”. W 1882 roku został wybrany na prezesa Amerykańskiego Stowarzyszenia Prawników, a pięć lat później wyjechał do Wiednia, gdzie objął stanowisko ambasadora USA przy rządzie Austro-Węgier, które opuścił w 1889 roku. Lawton zmarł w Clifton w 1896 roku.
Zobacz też
Lista generałów wojny secesyjnej
Przypisy
Bibliografia
Henry Douglas: I Rode with Stonewall: The War Experience of the Youngest Member of Jackson’s Staff. University of North Carolina Press, 1940. Brak numerów stron w książce.
Perry D. Jamieson: Death in September: The Antietam Campaign. McWhiney Foundation Press, 1999. ISBN 1-893114-07-4. Brak numerów stron w książce.
James M. McPherson: Battle Cry of Freedom: The Civil War Era. Oxford University Press, 1988. ISBN 0-19-503863-0. Brak numerów stron w książce.
