Alexander Alexandrowicz Fischer von Waldheim
Alexander Alexandrowicz Fischer von Waldheim (ur. 20 kwietnia 1839 w Moskwie, zm. 28 lutego 1920 w Soczi) był rosyjskim botanikiem pochodzenia niemieckiego.
W 1861 roku zakończył studia medyczne na Uniwersytecie Moskiewskim. Jako student czwartego roku, w 1858 roku, zdał egzamin na stopień kandydata nauk przyrodniczych i rozpoczął pracę jako asystent Antona de Bary w Publicznym Laboratorium Botanicznym we Freiburgu w Niemczech. W 1865 roku uzyskał doktorat z biologii na Uniwersytecie w Bonn za rozprawę na temat historii rozwoju zarodników paproci, a w 1867 roku obronił doktorat z botaniki, który dotyczył biologii i historii rozwoju grzybów Ustilago (głownia).
Fischer odbył wiele zagranicznych podróży. W 1897 roku odwiedził Królewskie Ogrody Botaniczne w Berlinie oraz inne ogrody botaniczne, w tym te w Hamburgu, Brukseli i Kew Gardens. Analizował ich organizację, skład szklarni oraz laboratoriów.
Jego działalność koncentrowała się głównie na pracy dydaktycznej oraz organizacji naukowej. W latach 1865–1869 prowadził wykłady na Uniwersytecie Moskiewskim. W 1869 roku został profesorem botaniki na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1871 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W 1878 roku objął stanowisko dyrektora Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1895 roku wybrano go na przewodniczącego wydziału biologicznego Towarzystwa Przyrodników Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1896–1917 pełnił funkcję dyrektora Ogrodu Botanicznego w Petersburgu, gdzie przyczynił się do rozwoju badań naukowych tego miejsca. Ostatecznie przeniósł się do Soczi, gdzie w 1919 roku opracował plan rozwoju kwiaciarstwa przemysłowego na wybrzeżu Morza Czarnego, mający na celu zmniejszenie importu kwiatów.
W nazwach naukowych taksonów, które opisał, dodawany jest skrót jego nazwiska A.A. Fisch. Waldh.
== Przypisy ==
