Alexander Carl Otto Westphal
Alexander Carl Otto Westphal (ur. 18 maja 1863 w Berlinie, zm. 9 stycznia 1941 w Bonn) był niemieckim lekarzem psychiatrią oraz neurologiem, a także profesorem na Uniwersytecie w Bonn.
Życiorys
Był synem Carla Westphala (1833–1890), neurologa i psychiatry, oraz jego żony Clary z domu Mendelssohn.
Studiował medycynę na Uniwersytecie w Heidelbergu oraz Uniwersytecie w Berlinie, gdzie w 1888 roku uzyskał tytuł doktora medycyny. Następnie pełnił funkcję asystenta u Wilhelma Heinricha Erba oraz Hansa Curschmanna w Lipsku. W 1892 roku objął stanowisko ordynatora oddziału chorób neurologicznych w klinice Charité pod kierunkiem Friedricha Jolly’ego, a w 1894 roku specjalizował się w neurologii i psychiatrii. W 1902 roku przyjął ofertę z Uniwersytetu w Greifswaldzie, gdzie został profesorem nadzwyczajnym, a w 1904 roku objął stanowisko profesora zwyczajnego na Uniwersytecie w Bonn. Na emeryturę przeszedł w 1928 roku. Zmarł w 1941 roku i został pochowany na cmentarzu żydowskim przy Hallesches Tor (Friedhof I der Jerusalems- und Neuen Kirchengemeinde) w Berlinie-Kreuzbergu.
Wśród jego uczniów byli między innymi Otto Lowenstein oraz Max Mikorey. Zmarł w 1941 roku.
Dorobek naukowy
Westphal prowadził badania m.in. nad moczówką prostą, białaczkami oraz różnymi zagadnieniami neuropsychiatrycznymi. Upamiętniają go nazwy zespołu Westphala-Piltza (odruch źreniczny Westphala-Piltza) oraz zespołu Westphala-Bernharda (pierwotne bliznowate zwężenie brodawki Vatera).
Wybrane prace
- Ueber Encephalopathia saturnina. „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”. 19 (3), s. 620–666, 1888. DOI: 10.1007/BF02102173.
- Die elektrischen Erregbarkeitsverhältnisse des peripherischen Nervensystems des Menschen in jugendlichem Zustand und ihre Beziehungen zu dem anatomischen Bau desselben. „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”. 26 (1), s. 1–98, 1894. DOI: 10.1007/BF02046658.
- Karl Pelman zum 50jährigen Doktorjubiläum. Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten 47, s. 990-991, 1910.
- Westphal, A., Schulze, R., Hübner A. H. Die neue Klinik für psychisch und Nervenkranke der Universität Bonn. Klinisches Jahrbuch. 24, s. 227-251, 1911.
- Robert Thomsen. Chronik der Rheinischen Friedrich-Wilhelms-Universität zu Bonn für das Rechnungsjahr 1914. s 16-20.
- Carl Pelman. Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten 57, s. 535-540, 1917.
- Westphal, A., Hübner, A.-H. „Aus der Psychiatrischen und Nervenklinik”. W: Finkelnburg R. (Hrsg.): Die Therapie an den Bonner Universitätskliniken. Bonn: A. Marcus & E. Webers Verlag. 1917 s. 235-253.
- Westphal, A., Finkelnburg, R., Hübner, A.H. „Therapie der Neurosen: Neurasthenie, Hysterie, Epilepsie”. W: Finkelnburg R. (Hrsg.): Die Therapie an den Bonner Universitätskliniken. Bonn: A. Marcus & E. Webers Verlag. 1917 s. 221-234.
- Lowenstein O., Westphal A. Experimentelle und klinische Studien zur Physiologie und Pathologie der Pupillenbewegungen : mit besonderer Berücksichtigung der Schizophrenie. Berlin: Karger, 1933.
- Arthur Hübner†. Chronik der Rheinischen Friedrich-Wilhelms-Universität zu Bonn für das akademische Jahr 1933/34 s. 20-25, 1935.
