Alexander Campbell
Alexander Campbell (urodzony 9 marca 1822 w Hedon, zmarły 24 maja 1892 w Toronto) był kanadyjskim politykiem, który działał w drugiej połowie XIX wieku. Brał udział w konferencji w Quebecu i jest uznawany za jednego z ojców konfederacji.
Mimo że Campbell nie był postrzegany jako wybitny polityk, to z pewnością posiadał znakomite zdolności organizacyjne. Z tego względu stał się bliskim współpracownikiem oraz „prawą ręką” pierwszego premiera skonfederowanej Kanady, Johna Macdonalda. Ich znajomość sięgała roku 1843, kiedy to zostali partnerami w kancelarii adwokackiej. Na prośbę Macdonalda, Campbell zaangażował się w działalność polityczną. W latach 1858-1867 oraz 1864-1867 pełnił funkcję deputowanego do zgromadzenia legislacyjnego połączonych Kolonii (zob. Ustawa o Unii Kanadyjskiej). W trakcie swojej kariery zajmował również wiele ważnych stanowisk administracyjnych w rządach kolonialnych.
Po utworzeniu Konfederacji Kanady Campbell nie brał już udziału w wyborach parlamentarnych, koncentrując się na pracy administracyjnej. W rządach konserwatystów sprawował szereg kluczowych funkcji, w tym: ministra poczty, ministra spraw wewnętrznych, ministra skarbu, ministra siły zbrojnej oraz ministra sprawiedliwości. Od 1867 roku był także członkiem Senatu. W 1887 roku objął stanowisko Gubernatora Porucznika Ontario.
