Alexander Urijah Boscovich (znany także jako Boskovich; urodził się 16 sierpnia 1907 roku w Klużu, a zmarł 5 listopada 1964 roku w Tel-Awiwie) był izraelskim kompozytorem.
Życiorys
Uczył się w Budapeszcie, a w latach 1924–1929 kontynuował naukę w Konserwatorium Wiedeńskim, gdzie studiował kompozycję pod okiem Richarda Stöhra oraz fortepian u Victora Ebesteina. Następnie przeniósł się do Paryża, gdzie uczył się w École normale de musique de Paris pod kierunkiem Paula Dukasa oraz Nadii Boulanger, a także pobierał lekcje fortepianu od Alfreda Cortot. W latach 1930–1938 pełnił funkcję dyrygenta opery w Klużu, a w 1938 roku emigrował do Palestyny.
W latach 1945–1964 był wykładowcą w Akademii Muzycznej w Tel-Awiwie. Od 1955 do 1964 roku pracował jako krytyk muzyczny w czasopiśmie Ha-Arec. Napisał także prace naukowe dotyczące muzyki żydowskiej. Wraz z Herzlem Shmuelim przetłumaczył na hebrajski teoretyczne prace Paula Hindemitha.
Twórczość
Jego kompozycje osadzone były w idiomie diatonicznej muzyki europejskiej, którą wzbogacał o elementy bliskowschodnie. Czerpał inspiracje z folkloru żydowskiego, jak również z kabały i literatury chasydzkiej, stylizując melodię, rytmikę oraz brzmienie instrumentów. W latach 60. pod wpływem Pierre’a Bouleza rozpoczął eksperymentowanie z nowatorskimi dźwiękami.
Wśród jego dzieł znajdują się m.in.: suita Złoty łańcuch (1937), Psalm na skrzypce i fortepian (1942, wersja zrewidowana 1957), Koncert skrzypcowy (1942, wersja zrewidowana 1944), Koncert obojowy (1943, wersja zrewidowana 1950), Suitę semicką na orkiestrę lub w wersjach na fortepian (1946, wersja zrewidowana 1950), Cantico di ma’aloth na orkiestrę (1960), kantatę Bat Israel na tenora, chór i orkiestrę do tekstów biblijnych oraz liturgii hebrajskiej Chajima Bialika (1961), Kina na wiolonczelę lub skrzypce i fortepian (1962), Concerto da camera na skrzypce i 10 instrumentów (1962), oratorium Ha’or haganuz (1964), Adayim na flet i orkiestrę (1964).
