Alexander Craig Aitken
Alexander Craig Aitken (urodzony 1 kwietnia 1895 w Dunedin, zmarły 3 listopada 1967 w Edynburgu) był nowozelandzkim matematykiem, uważanym za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli tej dziedziny w historii Nowej Zelandii.
Życiorys
Aitken ukończył studia doktoranckie na Uniwersytecie Edynburskim. W 1925 roku został wybrany na członka Edynburskiego Towarzystwa Naukowego. W tym samym roku rozpoczął pracę jako nauczyciel akademicki na swojej uczelni. W 1936 roku, za znaczący wkład w rozwój algebry, statystyki i analizy numerycznej, został przyjęty do Towarzystwa Naukowego w Londynie.
Aitken wyróżniał się doskonałą pamięcią oraz wyjątkowymi umiejętnościami w zakresie szybkich obliczeń mentalnych. Na przykład, potrafił na pamięć przywołać 1000 cyfr liczby Pi oraz 96 cyfr rozwinięcia dziesiętnego ułamka 1/97. W czasach szkolnych nauczył się także na pamięć dzieła Eneida, co wcześniej udało się również Leonhardowi Eulerowi. Niestety, jego zdolności pamięciowe nie pozwoliły mu zapomnieć o okropnościach I wojny światowej, co w późniejszych latach przyczyniło się do jego depresji.
Współpracując z Herbertem W. Turnbullem nad książką o macierzach kanonicznych, która ukazała się w 1932 roku, uzyskał liczbę Erdősa równą 6. Nowozelandzkie Towarzystwo Matematyczne co roku przyznaje nagrodę jego imienia.
Wybrane publikacje
- A. C. Aitken (1935). „On Least Squares and Linear Combinations of Observations”, Proceedings of the Royal Society of Edinburgh, 55, 42–48.
- A. C. Aitken and H. Silverstone (1942). „On the Estimation of Statistical Parameters”, Proceedings of the Royal Society of Edinburgh, 1942, 61, 186–194.
- A. C. Aitken (1963). Gallipoli to the Somme: Recollections of a New Zealand infantryman. Oxford.
