Alexandre „Alex” Tagliani (ur. 18 października 1972 roku w Montrealu) to kanadyjski kierowca wyścigowy.
Jego kariera rozpoczęła się w 1987 roku. Po startach w kartingu oraz w Formule 1600, w 1996 roku przeszedł do Toyota Atlantic, która była bezpośrednim zapleczem serii CART, gdzie rywalizował przez cztery lata.
CART
W najwyższej klasie wyścigowej w Stanach Zjednoczonych zadebiutował w 2000 roku. Szybko zyskał reputację kierowcy, który potrafi jeździć szybko, ale często popełnia błędy. Już w swoim pierwszym wyścigu na torze owalnym w Miami miał szansę na wygraną, jednak otrzymał karę za wyprzedzanie samochodu bezpieczeństwa podczas zjazdu do boksów. W swoim trzecim wyścigu w Rio de Janeiro znów zmarnował szansę, wpadając w poślizg na zaledwie dziewięć okrążeń przed końcem.
Na swoje pierwsze, a zarazem jedyne zwycięstwo w CART musiał czekać do 2004 roku, kiedy to triumfował na drogowym torze Road America.
W 2001 roku brał udział w wypadku na torze EuroSpeedway Lausitz, który zakończył się amputacją nóg dla Alessandro Zanardiniego, jednak Tagliani nie ponosił za to zdarzenie winy.
W latach 2000–2002 reprezentował barwy Forsythe Racing, gdzie zastąpił tragicznie zmarłego Grega Moore’a, który przed swoją śmiercią podpisał kontrakt z Penske Racing.
W 2003 roku przeszedł do Rocketsports Racing, a w 2005 roku do Team Australia, który był kontynuacją Walker Racing. W swoim ostatnim sezonie w ChampCar w 2007 roku powrócił do Rocketsports, który po połączeniu z ekipą RuSport zmienił nazwę na RSPORTS.
Łącznie w CART uczestniczył w 133 wyścigach, zdobywając jedno zwycięstwo i pięć razy startując z pole position.
IndyCar Series
Po unifikacji CART oraz Indy Racing League w 2008 roku, nie znalazł pracy i wrócił do Kanady, gdzie startował w lokalnej serii NASCAR, Canadian Tire Series.
Pod koniec sezonu 2008 niespodziewanie otrzymał propozycję od zespołu Érica Bachelarta, Conquest Racing, gdzie zastąpił Enrique Bernoldiego.
W 2009 roku kontynuował swoją przygodę w IndyCar, biorąc udział w wybranych wyścigach, głównie na torach drogowych.
W maju tego roku wystąpił po raz pierwszy w Indianapolis 500, zdobywając tytuł najlepszego debiutanta, kończąc na jedenastym miejscu. W wyścigu brał udział, ponieważ zespół zdecydował się na zastąpienie Bruno Junqueiry z powodów marketingowych, a Tagliani nie zakwalifikował się do rywalizacji z powodu błędu taktycznego Bachelarta, który zbyt długo zwlekał z wysłaniem go na tor podczas ostatniego dnia treningów.
Po wyścigu w Edmonton postanowił opuścić Conquest Racing; wkrótce ogłosił plany założenia własnego zespołu, mając na celu udział w sezonie 2010, w tym celu zakupił cztery nadwozia od byłego kierowcy IndyCar, Marty Rotha.
W 2010 roku startował w zespole FAZZT Race Team, którego był współwłaścicielem. Swoją pierwszą pełną kampanię w IndyCar zakończył na 13. miejscu w klasyfikacji. W 2011 roku zespół FAZZT został wykupiony przez Sam Schmidt Motorsports, a Tagliani kontynuował rywalizację w jego barwach. W tym sezonie dwukrotnie wygrał kwalifikacje, a na koniec klasyfikacji zajął 15. miejsce.
W 2012 roku startował w zespole Bryan Herta Autosport.
Starty w karierze
Starty w Indianapolis 500
Życie prywatne
Od 2003 roku jest mężem Bronte Tagliani (z domu Kok, ur. 1982), australijskiej prezenterki telewizyjnej i byłej modelki. Para poznała się podczas wyścigu CART w Surfers Paradise.
Jego rodzinnym miastem jest Lachenaie w prowincji Quebec, ale mieszka również w Las Vegas. Mówi biegle w języku angielskim, francuskim i włoskim.
Przypisy
Bibliografia
Alex Tagliani. ChampCarStats.com. [dostęp 2012-06-18]. (ang.).
Alex Tagliani at Driver Database. driverdb.com. [dostęp 2012-06-18]. (ang.).
