Alexandre „Alex” Barros (ur. 18 października 1970 w São Paulo) – to brazylijski motocyklista.
Kariera
80 cm³
Po osiągnięciu dominacji w wyścigach motocyklowych w swoim kraju, Barros zadebiutował w Motocyklowych Mistrzostwach Świata w 1986 roku, w najniższej klasie 80 cm³. W pierwszych pięciu wyścigach startował na motocyklu Rieju, kończąc dwa z nich (w Grand Prix Niemiec zajął jedenaste miejsce). Na zakończenie sezonu wziął udział w dwóch rundach, używając maszyny Autisa, gdzie w GP Wielkiej Brytanii i San Marino zajął ósme miejsce.
W kolejnym sezonie wziął udział w 9 z 10 wyścigów, z czego siedem ukończył na motocyklu Casal. Dwa razy zdobył punkty, zajmując ósme i dziesiąte miejsce podczas GP Austrii i Jugosławii. W ostatnich dwóch wyścigach startował na maszynie Arbizu, docierając do mety w GP San Marino z siódmą lokatą.
250 cm³
W 1988 roku Barros wziął udział tylko w jednym wyścigu średniej klasy 250 cm³ (GP Brazylii, który kończył sezon), jednak nie ukończył go na motocyklu Yamahy.
W kolejnej edycji brał udział w 13 z 15 wyścigów, a jego najlepszym wynikiem było dziewiąte miejsce w GP Szwecji. Punkty, które zdobył, sklasyfikowały go na 18. pozycji.
500 cm³/MotoGP
W sezonie 1990 Barros przeszedł do najwyższej klasy 500 cm³. Na motocyklu Cagiva sześciokrotnie finiszował w pierwszej dziesiątce, a najlepszą lokatą była piąta (GP Belgii). Ostatecznie zakończył rywalizację na 12. miejscu.
W roku 1991 wystartował w pięciu wyścigach, w każdym z nich plasując się w pierwszej dziesiątce, z najlepszym wynikiem czwartym miejscem w GP Włoch. Ostatecznie zajął 13. lokatę w klasyfikacji generalnej.
Sezon 1992 był ostatnim dla Barrosa na Cagivie. Po raz pierwszy stanął na podium podczas GP Holandii, zajmując trzecie miejsce. Mimo to sezon był dla niego nieudany, kończąc go ponownie na 13. pozycji, z mniejszym dorobkiem punktowym niż rok wcześniej.
W 1993 roku Barros podpisał kontrakt z ekipą Lucky Strike-Suzuki, co okazało się przełomowym dla niego sezonem. W ostatnim wyścigu (GP FIM w Hiszpanii) odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, wyprzedzając zespołowego kolegę Kevina Schwantza. Mimo iż Barros pozostawał w cieniu Amerykanina, który zdobył tytuł mistrza świata, on sam zakończył sezon na 6. pozycji.
Rok 1994 był jego drugim i ostatnim sezonem z Suzuki. W trakcie zmagań tylko raz (GP Wielkiej Brytanii) nie dojechał do mety. W GP Holandii zdobył jedyne podium, zajmując drugą lokatę, co pozwoliło mu zająć 8. miejsce w końcowej klasyfikacji.
W 1995 roku Barros startował w Kanemoto-Honda, gdzie jego najlepszymi wynikami były trzykrotne piąte miejsce w GP Hiszpanii, Holandii i Francji. Umożliwiło mu to zakończenie sezonu na 7. pozycji.
W następnym roku Barros przeszedł do zespołu Pileri, również na Hondzie. Rozpoczął sezon od dwóch drugich miejsc, co pozwoliło mu objąć prowadzenie w klasyfikacji. Jednak w dalszej części sezonu nie radził sobie już tak dobrze, stając na podium tylko raz (trzecie miejsce w Holandii). Ostatecznie zakończył rywalizację na 4. miejscu, z niewielką stratą do trzeciego Włocha Luki Cadalory.
W latach 1997-1998 reprezentował ekipę Fausto Gresiniego, także na motocyklach Hondy. W pierwszym roku zajął trzecie miejsce w GP Wielkiej Brytanii, a w drugim dwukrotnie stawał na podium, kończąc na 9. i 5. miejscu w klasyfikacji generalnej.
W 1999 roku Barros rozpoczął współpracę z hiszpańskim zespołem Pons-Honda, gdzie tylko raz znalazł się w pierwszej trójce, zajmując drugie miejsce w GP Imoli. W tym samym wyścigu uzyskał także najszybsze okrążenie. Ostatecznie zajął 9. lokatę w klasyfikacji, a sezon zakończył zwycięstwem w 8-godzinnym wyścigu na torze Suzuka, zdobywając towarzysko tytuł z Tadayukim Okadą.
W swoim drugim sezonie z Pons-Honda Barros odniósł dwa zwycięstwa (GP Holandii i Niemiec) oraz trzykrotnie zdobył pole position (w tym pierwszy raz w GP Włoch). Startując z pierwszej pozycji, tylko raz ukończył wyścig, zajmując odległe czternaste miejsce. Kolejne podium zajął w GP Brazylii, kończąc sezon na 4. miejscu.
W 2000 roku Barros miał jeszcze lepszy sezon, stając czterokrotnie na podium oraz odnosząc czwarte zwycięstwo w karierze we Włoszech. Mimo lepszego dorobku punktowego, sklasyfikowano go ponownie na 4. miejscu.
Rok 2002 okazał się najlepszym w jego karierze. Na motocyklu „NSR500” dwukrotnie stawał na podium, a jego najgorszym wynikiem była dziewiąta lokata w GP Czech. W ostatnich czterech wyścigach Barros otrzymał nową maszynę „RC211V”, która pozwoliła mu zdobyć podium w każdym wyścigu, w tym dwa zwycięstwa (GP Pacyfiku i Walencji) oraz pierwsze pole startowe w GP Malezji. Po świetnych wynikach na koniec sezonu zajął 4. miejsce, osiągając jednocześnie ponad 200 punktów.
Po ośmioletniej jeździe na Hondzie, Barros zdecydował się na przesiadkę na Yamahę, podpisując umowę z francuskim zespołem Tech3. Debiut na nowym motocyklu nie był jednak udany; jedynie w jednym wyścigu stanął na podium (trzecia lokata w GP Francji). Udało mu się pokonać zespołowego kolegę Oliviera Jacque’a, co dało mu 9. miejsce w klasyfikacji.
Po roku wrócił na Hondę, tym razem do zespołu Repsol-Honda, gdzie czterokrotnie stawał na podium, kończąc sezon na 4. miejscu po raz piąty w swojej karierze.
W 2005 roku Barros powrócił do Pons Racing, gdzie zdominował GP Portugalii, zdobywając jedyny w karierze hattrick (pole position, najszybsze okrążenie i zwycięstwo). Rok ten był jednak mniej udany pod względem wyników, gdyż tylko raz stanął na podium (trzecia pozycja w GP Wielkiej Brytanii), co pozwoliło mu na zajęcie 8. miejsca w klasyfikacji.
Po udanym sezonie w WSBK Barros wrócił do MotoGP, który był jego ostatnim sezonem w karierze. Startując na motocyklu Ducati w zespole Pramac d’Antin, zdobył swoje ostatnie podium w GP Włoch, kończąc sezon na 10. miejscu.
WSBK
W 2006 roku, po braku miejsca w wyścigach Grand Prix, Barros podpisał kontrakt z zespołem Klaffi Honda. Jego debiut w tej serii był udany, gdyż sześciokrotnie stawał na podium, a w pierwszym wyścigu na torze Monza odniósł swoje jedyne zwycięstwo w sezonie, uzyskując także najszybsze okrążenie. Ostatecznie zakończył rywalizację na 6. miejscu, z dorobkiem przekraczającym dwieście punktów, jednak był to jego ostatni sezon w tej serii.
Statystyki liczbowe
Linki zewnętrzne
Profil motocyklisty na f1network.net
Profil motocyklisty na highrevs.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)].
