Aleuromancja to starożytna technika wróżenia, która wykorzystuje mąkę pszennią (gr. αλεύρι alévri – mąka, μαντεία, manteia, „dywinacja”).
Historia
Wróżenie z mąki ma swoje korzenie w tabliczkach klinowych datowanych na II tysiąclecie p.n.e. Proces ten polegał na wysypywaniu mąki w niewielkie kopczyki, a następnie interpretacji ich kształtów i położenia.
Inna technika aleuromancji obejmowała manipulowanie mąką w naczyniu i odczytywanie symboli, które pojawiały się na jego ściankach.
W swojej oryginalnej formie, wróżby polegały na pieczeniu kawałków papieru z napisanymi ostrzeżeniami wewnątrz ciast lub ciastek, które następnie były rozdawane osobom pragnącym poznać swoją przyszłość. Zazwyczaj przepowiednie dotyczyły nieszczęścia.
Grecy piekli papierowe fragmenty z tekstami wewnątrz kul z mąki, które następnie mieszali dziewięć razy i rozdzielali. Współczesną analogią tej formy wróżenia są ciasteczka z wróżbą.
Kolejna metoda aleuromancji polegała na analizie wzorów mąki, które pozostawały w misce po wymieszaniu mąki z wodą i wylaniu tej mieszanki.
Przypisy
