Alessandro Sforza (urodzony w 1534 roku w Rzymie, zmarł 16 maja 1581 roku w Maceracie) – był włoskim kardynałem.
Życiorys
Urodził się w 1534 roku w Rzymie jako syn Bosia II Sforzy oraz Costanzy Farnese. Jego bratem był Guido Ascanio Sforza. Po zakończeniu studiów uzyskał tytuł magistra, a następnie został klerykiem Kamery Apostolskiej oraz kanonikiem w bazylice watykańskiej. W sierpniu 1555 roku, razem z bratem Mario, przejął od Francuzów dwie galery, które należały do ich brata Carla, służącego Królestwu Francji. Jednakże król Henryk II Walezjusz nie ufał Sforzom i uprzednio zajął ich okręty. Statki, które zostały zajęte na jego rozkaz, zostały uprowadzone przez Sforzów z Civitavecchii, ale obaj bracia zostali zatrzymani przez miejskiego kasztelana Pietra Capuana. Dzięki wsparciu kamerlinga Guida Ascania Sforzy, udało im się uzyskać wolność, a galery dotarły do Gaety i następnie do Neapolu.
Na wniosek strony francuskiej, papież Paweł IV nakazał zwrócić statki do Civitavecchii, jednak Alessandro Sforza odmówił, twierdząc, że statki należą do jego rodziny. W związku z tym papież polecił aresztować kardynała Guida Ascania Sforzę oraz Camillo Colonnę (31 sierpnia), a także wszczął postępowanie przeciwko Alessandro, pozbawiając go wszelkich przywilejów. Po dwóch latach, gdy statki zostały zwrócone, Paweł IV przywrócił Sforzy jego wcześniejsze beneficja. 26 kwietnia 1560 roku Alessandro został mianowany biskupem Parmy. Pięć lat później, 12 marca, otrzymał tytuł kardynała prezbiterem i kościół tytularny Santa Maria in Via.
W 1570 roku Alessandro Sforza został legatem a latere w Bolonii i Romanii, a dwa lata później objął stanowisko archiprezbitera w bazylice liberiańskiej oraz protektora Hiszpanii. W marcu 1573 roku zrezygnował z diecezji parmeńskiej. W 1575 roku objął stanowisko prefekta Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości, a pięć lat później został legatem papieskim do zwalczania bandytyzmu w Marchii Ankońskiej oraz w całym Państwie Kościelnym (z wyjątkiem okręgu Bolonii). Zmarł 16 maja 1581 roku w Maceracie.
