Alessandro Longo (urodzony 30 grudnia 1864 w Amantei, zmarły 3 listopada 1945 w Neapolu) był włoskim pianistą, kompozytorem oraz pedagogiem muzycznym.
Życiorys
Był synem Achille Longo (1832–1919), który również był kompozytorem i pianistą. W latach 1878–1885 kształcił się w konserwatorium w Neapolu pod okiem Beniamino Cesiego (fortepian) oraz Paolo Serrao (kompozycja). Jako pianista występował publicznie, a od 1909 roku był członkiem Società del Quartetto. Od 1914 do 1926 roku pełnił funkcję redaktora czasopisma „L’Arte Pianistica”. Skomponował ponad 300 utworów, głównie przeznaczonych na fortepian. Uczył w konserwatorium w Neapolu od 1897 roku aż do przejścia na emeryturę w 1934 roku. Wśród jego uczniów znaleźli się między innymi Paolo Denza oraz Franco Alfano.
W 1892 roku założył Circolo Scarlatti, towarzystwo, które miało na celu promowanie twórczości Domenico Scarlattiego. Poświęcił temu kompozytorowi swoją pracę zatytułowaną Domenico Scarlatti e la sua figura nella storia della musica (Neapol 1913). Opublikował również katalog dzieł Scarlattiego, Opere complete per clavicembalo di Domenico Scarlatti (10 tomów + suplement, Mediolan 1906–1937), w którym zorganizował sonaty w suity według klucza tonacyjnego.
Jego synem był kompozytor Achille Longo.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Alessandro Longo – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project.
