Alessandro Longhi, właściwie Alessandro Falca (urodzony w 1733 roku w Wenecji, zmarł w 1813 roku tamże) – był weneckim malarzem i grafikiem z okresu rokoka, znanym przede wszystkim jako portrecista i syn Pietra Longhiego.
Longhi uczył się malarstwa pod okiem swojego ojca oraz Giuseppe Nogariego. Jego twórczość koncentrowała się głównie na portretach. W swoich grafikach reprodukował sceny rodzajowe inspirowane pracami ojca. W 1762 roku opublikował dzieło pt. „Compendio della vite de pittori veneziani istorici” (Krótki zbiór żywotów weneckich malarzy), które zawierało jego własne akwaforty portretów artystów.
Wybrane dzieła
- Giuseppe Chiribiri jako cherubin – 83,5 x 65 cm, Ca’ Rezzonico, Wenecja
- Katarzyna Penza (ok. 1760), 60,4 x 48,3 cm, National Gallery w Londynie
- Portret Carla Goldoniego (1762), 125 x 105 cm, Casa Goldoni, Wenecja
- Portret damy (ok. 1770), 100 x 80 cm, Galeria Uffizi, Florencja
- Portret Jacopa Gradenigo (1778-81), 233 x 137 cm, Museo Civico, Padwa
- Portret urzędnika (1780-80), Galeria Uffizi, Florencja
Bibliografia
- Leksykon malarstwa od A do Z, Warszawa: Muza S.A., 1992, ISBN 83-7079-076-3
- Sztuka świata, t. 13, Leksykon L-Z, Warszawa: Arkady, 2000, ISBN 83-213-4135-7
