Alessandro Casolani (znany również jako Casolano oraz Alessandro Del Torre, ur. 1552 w Casole d’Elsa, zm. 1606 w Sienie) był włoskim malarzem, który tworzył na przełomie późnego manieryzmu i wczesnego baroku. Jego działalność artystyczna koncentrowała się głównie w Sienie, Neapolu oraz Pizie.
Życiorys
Był uczniem Ventury Salimbeni oraz Cristoforo Roncallego. W swoich pracach artystycznych pozostawał pod wyraźnym wpływem Paolo Veronesego i Federico Barocciego. Około 1600 roku osiedlił się w Pawii, gdzie udekorował freskami sklepienie zakrystii oraz kopułę lokalnego klasztoru kartuzów. Jego syn, Ilario Casolano, również zajął się malarstwem.
Dzieła
- Narodzenie NMP, bazylika San Domenico, Siena
- Pietà ze świętymi Andrzejem i Mikołajem (ok. 1587), kolegiata Santa Maria Assunta w Casole d’Elsa
- Ukrzyżowany Chrystus adorowany przez świętych i Francesco Marię Piccolomini, biskupa Montepulciano (1583), Museo d’Arte Sacra, Grosseto
- Pokłon pasterzy (ok. 1594), katedra w Sienie
- Męczeństwo św. Bartłomieja (1604), kościół San Niccoló del Carmine, Siena
- Madonna z Dzieciątkiem i świętymi Piotrem i Pawłem, muzeum Santa Maria della Scala w Sienie
- Święty Franciszek pokutujący, w zbiorach Pinacoteca Nazionale, Siena
Bibliografia
Alessandro Bagnoli, Patrizia La Porta (red.), Il piacere del colorire. percorso artistico di Alessandro Casolani, 1552/53 – 1607, Sistema Musei Senesi, Quaderno storico artistico, 4, 2002, Casole, Museo Archeologico e della Collegiata – Wydawca Cemtro Di – Kod ISBN 88-7038-381-4 – z okazji wystawy o tej samej nazwie, Museo Archeologico e della Collegiata di Casole d’Elsa, Collegiata dei Santi Simone e Giuda di Radicondoli, 24 marca – 3 listopada 2002.
Hobbes, James R. (1849). Picture collector’s manual adapted to the professional man, and the amateur. T&W Boone, 29 Bond Street; Zdigitalizowane przez Googlebooks. s. 46.
Bryan, Michael (1886). Robert Edmund Graves (red.), Dictionary of Painters and Engravers, Biographical and Critical (Tom I: A-K). York St. #4, Covent Garden, Londyn; Oryginał z Fogg Library, Zdigitalizowane 18 maja 2007: George Bell and Sons. s. 246–247.
