Alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych
Alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych to stan zapalny płuc, który jest wywoływany przez wdychanie różnych antygenów środowiskowych. Najczęściej występującymi czynnikami wywołującymi tę chorobę są antygeny obecne w zgniłym sianie (w tym zarodniki termofilnych promieniowców) oraz białka znajdujące się w odchodach ptaków i sierści zwierząt. Dwie najpowszechniejsze formy alergicznego zapalenia pęcherzyków płucnych to płuco farmera oraz płuco hodowcy ptaków. W badaniach histologicznych można zaobserwować nacieki z limfocytów CD8+ oraz piankowate makrofagi w tkance śródmiąższowej, oskrzelikach i pęcherzykach płucnych. Naciekom towarzyszą słabo uformowane ziarniniaki oraz wielojądrzaste komórki olbrzymie, które są rozmieszczone w obrębie płuc, a także okołooskrzelikowe włóknienie oraz skupiska tkanki limfoidalnej.
Alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych może występować w postaci ostrej, podostrej lub przewlekłej. W przypadku ostrej formy choroby objawy występują zazwyczaj w ciągu 4-12 godzin od momentu ekspozycji na czynnik wywołujący. Wówczas pacjent może doświadczać gorączki, dreszczy, duszności, kaszlu oraz w badaniu osłuchowym mogą być słyszalne trzeszczenia nad polami płucnymi. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się przemijającą leukocytozę. Poprawa stanu zdrowia następuje w ciągu 24-48 godzin, o ile chory nie ma ponownej ekspozycji na alergen. W przewlekłej formie choroby można zaobserwować stopniowe nasilenie duszności, któremu często towarzyszy przewlekły kaszel, utrata masy ciała oraz zmniejszona tolerancja na wysiłek. Odróżnienie pomiędzy postacią ostrą a podostrą alergicznego zapalenia pęcherzyków płucnych bywa często trudne. Uważa się, że ich wystąpienie bardziej zależy od przebiegu ekspozycji na alergen niż od samego rodzaju alergenu.
Klasyfikacja ICD10
Przypisy
