Aleran, Adelramn
Aleran, znany również jako Adelramn (urodzony przed 800 rokiem, zmarły prawdopodobnie w 852 roku), był frankijskim możnym oraz hrabią Barcelony od około 848 do 852 roku. Pełnił również funkcje hrabiego Roussillon i Empúries oraz margrabiego Septymanii, współpracując z Isembartem od około 849/850 roku. Istnieją także przypuszczenia, że był hrabią Troyes.
W 820 roku Aleran pełnił funkcję missus dominicus w Nursji, w Italii. Jako hrabia (prawdopodobnie Troyes) wsparł w 837 roku budowę klasztoru w Montiéramey. Możliwe, że już w 848 roku, lub wcześniej, został mianowany przez Karola II Łysego na hrabiego Barcelony, chociaż jego poprzednik, Sunifred I, zmarł w 849 roku. Aleran był lojalny wobec Karola II, w przeciwieństwie do Wilhelma z Septymanii, który na niejasnych zasadach stał się de facto władcą Barcelony około 848 roku, wypierając sojuszników Karola II. W 849 roku król zachodniofrankijski, wspierany przez Alerana, skutecznie oblegał Tuluzę, skąd wypędził Pepina II Akwitańskiego. Następnie pomaszerował do Narbonne, gdzie przyznał nadania Aleranowi i Isembartowi, aby przywrócić monarchii kontrolę nad tym regionem.
Rok później Wilhelm schronił się w Barcelonie, gdzie został zabity przez lojalne siły królewskie. Jednakże wkrótce Aleran napotkał zagrożenie ze strony muzułmanów, którzy w 851 roku oblegli i ograbili miasto. Hrabia zginął prawdopodobnie w walkach z nimi w 852 roku. W tym samym roku, po pokonaniu Pepina II, Karol II mianował na hrabiego Barcelony Odalryka.
Przypuszcza się, że Aleran był żonaty z Wildrut, z którą miał syna Alerana II (zm. po 885 roku), hrabiego Laon.
== Przypisy ==
