Aleramo
Aleramo (urodzony w X wieku – zmarły między 967 a 991 rokiem) był markizem Montferratu oraz Saluzzo, na pewno sprawując władzę od 938 do 967 roku z synem Wilhelmem II, a być może między 967 a 991 rokiem wspólnie z młodszym synem Otto I. Uznawany jest za rzeczywistego założyciela dynastii Aleramitów, która rządziła Montferratem aż do 1305 roku.
Był najstarszym synem Wilhelma I, trzeciego markiza Montferratu, prawdopodobnie pochodzącego z frankijskich rodów, z pierwszego małżeństwa z kobietą o nieznanym pochodzeniu. Jego ojciec zmarł w latach 961-967, jednak już w 938 roku król Włoch Hugo z Arles (razem z synem-koregentem Lotarem II) przekazał władzę Aleramo. W dokumentach z 934 roku także pojawia się imię Aleramo, ale najprawdopodobniej dotyczy to innej osoby. W pewnym momencie po tej dacie najstarszy syn Wilhelm II został jego koregentem. Z pewnością Wilhelm nie żył, gdy jego młodszy brat Otto I objął władzę jako koregent lub samodzielnie w 967 roku. Między 967 a 991 rokiem nie ma jasnych informacji, czy Aleramo jeszcze rządził, czy już nie żył. W 991 roku na tronie był już syn Otto, Wilhelm III.
W 958 roku nowy król Włoch Berengar II z Ivrei potwierdził jego tytuł markizowski, a Aleramo ożenił się z jego córką. Jednak trzy lata później związał się z cesarzem Ottonem I Wielkim, który przyznał mu tereny Langhe (dzisiejsze pogranicze Cuneo i Asti) oraz obszar od Tanaro i Orba aż po Morze Liguryjskie. Tereny te zostały mu przekazane dzięki interwencji drugiej żony cesarza, świętej Adelajdzie Burugundzkiej.
Małżeństwo i potomstwo
Aleramo po raz pierwszy ożenił się z kobietą, której tożsamość nie jest znana, z którą miał troje dzieci:
- Wilhelma II (zm. przed 967), koregenta ojca;
- Otto I (zm. przed 991), koregenta lub następcy ojca;
- Anzelm (zm. 999/1014), markiza Vasto i Saluzzo.
Następnie, przed 961 rokiem, poślubił Gilbergę, córkę Berengara II z Ivrei oraz Willi z Arles. Para nie miała dzieci.
Bibliografia
Informacje dostępne na stronie FMG.ac.
