Alen Bokšić

Alen Bokšić (wym. [ˈalɛn ˈbɔkʃitɕ]; urodzony 21 stycznia 1970 roku w Makarskiej) to chorwacki piłkarz, który grał na pozycji napastnika.

Kariera klubowa

Jugosławia

Bokšić przyszedł na świat w popularnym nadmorskim kurorcie Makarska, gdzie stawiał swoje pierwsze kroki w piłce nożnej, grając w lokalnym klubie Zmaj. Już w wieku 17 lat dołączył do Hajduka Split, jednej z najlepszych drużyn ówczesnej Jugosławii. W swoim debiutanckim sezonie (1987/1988) najczęściej pojawiał się na boisku z ławki rezerwowych, zdobywając 2 bramki w 1. lidze. W sezonie 1988/1989 zyskał już miejsce w podstawowym składzie, zdobywając 7 goli, a w sezonie 1990/1991 jeszcze 12. Jego talent przyciągnął uwagę wielu europejskich klubów, jednak Bokšić pozostał w Hajduku jeszcze przez jeden sezon, po czym latem 1991 roku przeszedł do innego klubu, tuż po zdobyciu zwycięskiego gola w finale Pucharu Jugosławii przeciwko Crvenej Zvezdzie Belgrad. W barwach Hajduka zdobył łącznie 60 bramek oraz Puchar Ligi Jugosłowiańskiej w latach 1987 i 1991.

Francja

Następnym przystankiem w karierze Bokšicia była Francja, gdzie podpisał kontrakt z Olympique Marsylia. Ze względu na obecność trzech obcokrajowców w drużynie, Alen został wypożyczony do AS Cannes. Niestety, ciągłe kontuzje pozwoliły mu zagrać tylko w jednym meczu ligowym – 21 grudnia 1991 roku z Olympique Lyon (0:0). W sezonie 1992/1993 zadebiutował w Marsylii, występując już w pierwszej kolejce 8 sierpnia 1992 roku w meczu wygranym 2:1 z Toulouse FC. W całym sezonie rozegrał 37 na 38 możliwych meczów, tworząc skuteczny duet z Rudi Völlerem. Bokšić zdobył 23 bramki, co zapewniło mu tytuł króla strzelców ligi. Mimo zdobycia mistrzostwa Francji, klub został ukarany za korupcję, co skutkowało odebraniem tytułu i degradacją do Ligue 2. W tym samym sezonie zdobył Puchar Mistrzów, występując w zwycięskim meczu 1:0 z A.C. Milan. W plebiscycie France Football na najlepszego piłkarza Europy zajął drugie miejsce za Roberto Baggio. W kolejnym sezonie (1993/1994) wystąpił jeszcze w 12 meczach, ale nie chciał grać w drugiej lidze francuskiej i przeszedł do włoskiego S.S. Lazio.

Włochy

Bokšić zadebiutował w Serie A w barwach Lazio 7 listopada 1993 roku, w meczu wygranym 2:1 z SSC Napoli. Pierwszą bramkę zdobył już w następnym meczu, 21 listopada, w przegranym 1:2 spotkaniu z Torino FC (strzelił gola w 9. minucie). W rywalizacji o miejsce w ataku musiał zmierzyć się z utalentowanymi włoskimi napastnikami, takimi jak Pierluigi Casiraghi i Giuseppe Signori. Mimo że w sezonie 1993/1994 zdobył tylko 4 bramki, to Lazio zajęło 4. miejsce w lidze. W sezonie 1994/1995 grał mniej z powodu kontuzji, a jego koledzy z drużyny zdobyli więcej bramek. Lazio ostatecznie zdobyło wicemistrzostwo Włoch i awansowało do Pucharu UEFA. W sezonie 1995/1996 jego czas gry znowu był ograniczony, a Lazio zajęło 3. miejsce. Latem 1996 roku, po przyjściu Igora Prottiego, Bokšić postanowił odejść do Juventusu. Choć z Juventusem zdobył mistrzostwo Włoch, zakończył sezon zaledwie 3 bramkami w 22 meczach. Zagrał także w finale Ligi Mistrzów, gdzie Juventus przegrał 1:3 z Borussią Dortmund. Po sezonie opuścił klub i wrócił do Lazio. W sezonie 1997/1998 Lazio zdobyło Puchar Włoch, a w lidze zajęło 7. miejsce, co uznano za rozczarowanie. Bokšić zdobył 10 bramek, co czyniło go jednym z najlepszych graczy drużyny. W sezonie 1998/1999 doznał poważnej kontuzji kolana, przez co stracił prawie cały sezon. Zagrał jedynie w 3 meczach ligowych, ale zdobył Puchar Zdobywców Pucharów z Lazio, choć nie wystąpił w finale. W sezonie 1999/2000 Lazio zdobyło mistrzostwo Włoch, jednak Bokšić nie był w formie, a w ataku częściej grali Marcelo Salas i Fabrizio Ravanelli. To był jego ostatni sezon w Serie A, w którym zdobył jedynie 4 bramki w 19 meczach, co skłoniło go do podjęcia decyzji o odejściu.

Anglia

Latem 2000 roku Bokšić podpisał kontrakt z angielskim klubem Middlesbrough FC. Dzięki tygodniowym zarobkom w wysokości 62 tysięcy funtów stał się najlepiej opłacanym piłkarzem w Premiership. Zadebiutował w Middlesbrough 19 sierpnia 2000 roku w meczu wygranym 3:1 z Coventry City, zdobywając dwie bramki. W całym sezonie zdobył 12 goli, co uczyniło go najlepszym strzelcem drużyny oraz najlepszym graczem sezonu według kibiców. W sezonie 2001/2002 zdobył 8 bramek, co pomogło Middlesbrough w utrzymaniu się w Premiership, kończąc rozgrywki na 12. miejscu. Sezon 2002/2003 okazał się ostatnim w jego karierze, ponieważ zmagał się z kontuzjami, występując tylko w połowie meczów i zdobywając jedynie 2 bramki. Latem 2003 roku zdecydował się zakończyć swoją bogatą karierę.

Kariera w liczbach

Kariera reprezentacyjna

Bokšić rozpoczął swoją karierę w młodzieżowej reprezentacji Jugosławii. W dorosłej kadrze nie zadebiutował, mimo że był powołany przez selekcjonera Ivicę Osima do 22-osobowej drużyny na Mistrzostwa Świata we Włoszech. Alen, mając 20 lat, nie zagrał ani minuty, ponieważ Osim postawił na duet Zlatko Vujović – Darko Pančev.

Po rozpadzie Jugosławii, Bokšić zadebiutował w reprezentacji Chorwacji 25 czerwca 1993 roku pod wodzą Vlatko Markovicia, w meczu towarzyskim przeciwko Ukrainie, wygranym 3:1. Swoją pierwszą bramkę w kadrze zdobył również w meczu z Ukrainą, 25 marca 1995 roku na stadionie Maksimir w Zagrzebiu, w którym Chorwacja wygrała 4:0, w ramach kwalifikacji do Euro 96. Bokšić był częścią kadry na Mistrzostwa Europy 1996, jednak zagrał tylko w pierwszym meczu przeciwko Turcji (1:0). Kolejną dużą imprezą miały być Mistrzostwa Świata 1998, ale tuż przed nimi doznał kontuzji kolana, przeszedł operację i nie mógł uczestniczyć w turnieju, w którym Chorwacja zdobyła brązowy medal. Bokšić wrócił na Mistrzostwa Świata w 2002 roku w Korei Południowej i Japonii, gdzie zagrał w trzech meczach, nie zdobywając żadnej bramki, a Chorwacja nie wyszła z grupy. Ostatni mecz w reprezentacji zagrał 12 października 2002 roku w Sofii, gdzie Chorwacja przegrała z Bułgarią 0:2 w kwalifikacjach do Euro 2004. Ogółem wystąpił w 40 meczach i zdobył 10 bramek.

Sukcesy