Aleksy Zarycki (ukr. Олексій Васильович Зарицький, ur. 17 października 1912 w Bilczach, zm. 30 października 1963 w Dolince pod Karagandą) był duchownym greckokatolickim, błogosławionym Kościoła katolickiego oraz męczennikiem.
Życiorys
Jego ojciec, Wasyl Zarycki, pełnił funkcję diakona w Kościele greckokatolickim. W 1934 roku Aleksy zakończył naukę w Lwowskiej Akademii Teologicznej. 29 kwietnia 1935 roku przyjął święcenia diakonatu, a następnie 7 lipca 1936 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Po tym wydarzeniu pracował w różnych parafiach greckokatolickich, takich jak Stinowa Niżna, Stinowa Wysznia oraz Strutyn, w latach 1937-1946. W czasie II wojny światowej uczył lokalne dzieci. W latach 1946-1947 był proboszczem w Rzęsnej Ruskiej oraz posługiwał w Rzęsnej Polskiej.
W obliczu sowieckich prześladowań unitów odmówił przejścia na prawosławie, co skutkowało jego aresztowaniem. Po długim procesie, 29 maja 1948 roku, został skazany na osiem lat więzienia. Przez ten czas przebywał w różnych obozach w obwodach: irkuckim, kemerowskim, omskim, karagandyjskim oraz w Mordowii, gdzie prowadził tajną działalność kapłańską. Został zwolniony 31 grudnia 1954 roku, ale zsyłano go do Karagandy. Dzięki usilnym staraniom, udało mu się w 1956 roku otworzyć kościół greckokatolicki, który jednak szybko został zamknięty. W maju tego samego roku otrzymał zgodę na powrót na Ukrainę, ale zdecydował się zostać na miejscu, aby służyć wiernym w Karagandzie. Nauczył się także liturgii łacińskiej, aby móc posługiwać również lokalnym rzymskim katolikom. Regularnie odbywał podróże misyjne po okolicach Karagandy. W 1957 roku został ponownie aresztowany po spotkaniu z arcybiskupem Josyfem Slipym, który przebywał w domu starców w Kraju Krasnojarskim, jednak po kilku dniach odzyskał wolność.
Aby uniknąć dalszych represji, opuścił Karagandę i podróżował po różnych miastach, takich jak Samara, Aktubińsk, Kokczetaw, Kujbyszew, region Ural, obwód orenburski oraz celinogradzki. W trakcie jednej z misji władze wymeldowały go z Orska, co zmusiło go do prowadzenia działalności bez stałego miejsca zamieszkania. Z obawy przed aresztowaniem, poruszał się głównie pieszo. 9 maja 1962 roku został aresztowany i szybko skazany za włóczęgostwo na dwa lata więzienia. Zesłano go do Dolinki, w pobliżu Karagandy, gdzie znajdował się oboz pracy Karłag, gdzie pracował jako krawiec. Zmarł w szpitalu obozowym z powodu choroby żołądka. Pochowano go na cmentarzu przyobozowym, a później jego prochy przeniesiono na cmentarz miejski w Karagandzie, aby ostatecznie spoczęły w Rzęsnej Ruskiej, gdzie nagrobek został ufundowany przez parafian.
Został beatyfikowany przez Jana Pawła II 27 czerwca 2001 roku we Lwowie w grupie 27 nowomęczenników greckokatolickich.
Przypisy
Bibliografia
Mykola Čarneckyj (1884-1959) (ang.)
