Aleksy, nazywany również Albert van der Mensbrugghe (urodzony 9 lipca 1899 w Sint-Niklaas, zmarł 26 maja 1980 w Düsseldorfie) był flamandzkim duchownym katolickim, a później biskupem prawosławnym w jurysdykcji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Życiorys
Otrzymał chrzest w Kościele rzymskokatolickim i wychował się w tym wyznaniu. Ukończył jezuickie gimnazjum w Gandawie, po czym wstąpił do zakonu benedyktynów i studiował filozofię w college’u przy opactwie św. Andrzeja w Brugii, przyjmując imię zakonne Maur. W 1925 roku zakończył studia teologiczne, a następnie kontynuował naukę w Papieskim Instytucie Wschodnim. Święcenia diakońskie otrzymał we wrześniu 1924 roku, a kapłańskie 9 sierpnia 1925 roku.
Zafascynowany Świętą Liturgią w obrządku bizantyjskim, zaczął samodzielnie zgłębiać teologię prawosławną. W 1928 roku spotkał w Paryżu prawosławnego teologa Siergieja Bułgakowa oraz egzarchę zachodnioeuropejskiego, metropolitę Eulogiusza. Rok później przeszedł na prawosławie, pozostając w stanie mniszym i zmieniając imię na Aleksy. Jego święcenia diakońskie i kapłańskie zostały uznane za ważne, a on sam pełnił funkcję prywatnego kapelana w prawosławnej rodzinie w Wielkiej Brytanii. Następnie został proboszczem w parafii prawosławnej z etnicznie rumuńską społecznością oraz kapelanem bractwa świętych Albana i Sergiusza z Radoneża. Uzyskał obywatelstwo brytyjskie. W 1945 roku, po wznowieniu kontaktów z rosyjskim egzarchą zachodnioeuropejskim, które zostały przerwane z powodu wojny, objął parafię prawosławną w Amsterdamie, gdzie pracował przez rok.
W latach 1946-1950 wykładał w Prawosławnym Instytucie św. Dionizego w Paryżu. W 1946 roku otrzymał godność archimandryty. Brał udział w tworzeniu francuskojęzycznego przekładu liturgii prawosławnej w rycie zachodnim. Wspólnie z Jewgrafem Kowalewskim stworzył Kościół Katolicko-Prawosławny Francji, korzystający z ryty zachodniego, który miał na celu prowadzenie pracy misyjnej wśród Francuzów, choć nie został uznany za kanoniczny przez inne lokalne Cerkwie. W 1959 roku archimandryta Aleksy postanowił powrócić do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, a swoją służbę duszpasterską kontynuował przez kolejny rok w soborze Trzech Świętych Hierarchów w Paryżu.
Biskup
31 sierpnia 1960 roku otrzymał nominację na biskupa pomocniczego Egzarchatu Zachodnioeuropejskiego z tytułem biskupa Medon. Jego chirotonia biskupia miała miejsce 1 listopada tego samego roku w soborze Trzech Świętych Hierarchów w Paryżu. Biskup Aleksy przez kilka lat kontynuował swoją służbę w Paryżu, a w 1968 roku został biskupem filadelfijskim, wikariuszem eparchii nowojorskiej. W 1970 roku otrzymał godność arcybiskupa. Przez kilka miesięcy w tym samym roku pełnił posługę w Meksyku, a następnie, na polecenie Świętego Synodu Kościoła, nadzorował sytuację parafii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w Niemczech. Otrzymał tytuł arcybiskupa Niemiec Północnych, który w 1971 roku zmienił na arcybiskupa Düsseldorfu. Brał udział w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w 1971 roku i był aktywnym uczestnikiem ruchu ekumenicznego.
W 1979 roku, z powodu choroby, na własną prośbę przeszedł na emeryturę. Zmarł rok później i został pochowany w Sint-Niklaas, w rodzinnym grobowcu na miejscowym cmentarzu.
Przypisy
