Aleksy, którego imię świeckie brzmi Wiktor Michajłowicz Siergiejew (urodzony 3 stycznia?/15 stycznia 1899 roku w guberni moskiewskiej, zmarł 6 kwietnia 1958 roku w Moskwie) był rosyjskim biskupem prawosławnym.
Życiorys
Ukończył średnią ogólnokształcącą szkołę artystyczną, a w 1919 roku zdobył dyplom Szkoły artystycznej na kierunku architektura. W 1923 roku wstąpił jako posłusznik do Pustelni św. Zozyma oraz Smoleńskiej Ikony Matki Bożej w eparchii włodzimierskiej. W tym samym roku lub w 1924, będąc jeszcze posłusznikiem, przyjął święcenia diakońskie, a następnie przeniósł się do Monasteru Wysoko-Pietrowskiego w Moskwie. Tam, w 1925 lub 1927 roku, złożył wieczyste śluby mnisze przed arcybiskupem siergijewskim Bartłomiejem. W latach 1927 lub 1928 został wyświęcony na hieromnicha, a w 1932 roku otrzymał godność archimandryty.
Zgodnie z informacjami dostarczonymi przez eparchię woroneską i borysoglebską, archimandryta Aleksy w 1933 roku powiadomił radzieckie organy ścigania o dalszym funkcjonowaniu zdelegalizowanego Monasteru Wysoko-Pietrowskiego oraz o organizacji Akademii Duchownej przy nim. W wyniku jego doniesienia aresztowano 24 osoby, a archimandryta Aleksy wystąpił jako świadek oskarżenia w ich procesie.
W 1935 roku locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego, metropolita Sergiusz, mianował archimandrytę Aleksego do przyjęcia chirotonii biskupiej, nadając mu tytuł biskupa kaszyrskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. Obrzęd miał miejsce 20 maja 1935 roku w cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Moskwie-Putinkach, z udziałem metropolity Sergiusza, arcybiskupa dmitrowskiego Pitirima oraz biskupa bronnickiego Sergiusza. Od 1936 roku był biskupem sierpuchowskim. 5 sierpnia 1937 roku został wyznaczony do objęcia katedry wołogodzkiej, jednak nigdy nie dotarł do Wołogdy. Jeszcze w tym samym roku, 16 sierpnia, ponownie został wikariuszem eparchii moskiewskiej z tytułem biskupa jegoriewskiego, a 1 września objął katedrę iwanowską. W 1938 roku przestał popierać stanowisko metropolity Sergiusza, który mimo nasilających się prześladowań Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego pozostawał lojalny wobec władz państwowych. W związku z tym w 1939 roku został suspendowany.
W grudniu 1940 roku powrócił do jurysdykcji Patriarchatu Moskiewskiego i objął katedrę tulską. W 1941 roku został podniesiony do godności arcybiskupiej i przeniesiony na katedrę kiszyniowską i besarabską. Po agresji III Rzeszy na ZSRR ewakuował się do centralnej Rosji. Od 1942 roku zarządzał eparchią ufijską; we wrześniu tego samego roku został arcybiskupem riazańskim. W 1943 roku uczestniczył w soborze biskupów, który wybrał metropolitę moskiewskiego Sergiusza na patriarchę moskiewskiego i całej Rusi. W czasie II wojny światowej brał udział w koordynowanej przez Rosyjski Kościół Prawosławny zbiórce funduszy na cele wojskowe, za co został odznaczony Medalem „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”.
W maju 1944 roku został przeniesiony na katedrę jarosławską i rostowską. W latach 1945–1946 prowadził negocjacje z metropolitą całej Ameryki i Kanady Teofilem w sprawie statusu kanonicznego Metropolii Amerykańskiej. W 1947 roku przeniesiono go na katedrę kurską i biełgorodzką. Po roku Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wyznaczył go do objęcia zarządu eparchii czelabińskiej, jednak duchowny odmówił wykonania nakazu i w konsekwencji został przeniesiony w stan spoczynku po miesiącu. W tym samym roku decyzja ta została cofnięta; Aleksy (Siergiejew) objął stanowisko arcybiskupa kalinińskiego i kaszyńskiego. W 1954 roku, na własną prośbę, przeszedł w stan spoczynku.
W marcu 1957 roku ponownie został wyznaczony do objęcia katedry ałmackiej, którą zarządzał do 1958 roku. W tym roku zmarł po długotrwałej chorobie (cukrzyca). Został pochowany na moskiewskim Cmentarzu Kalitnikowskim.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego
