Aleksy Michajłowicz Romanow
Aleksy Michajłowicz Romanow (ros. Алексей Михайлович Романов; urodził się 16 (28) grudnia 1875 roku w Tyfilisie, a zmarł 17 lutego (2 marca) 1895 roku w San Remo) był wielkim księciem Rosji.
Był wnukiem cesarza Mikołaja I oraz szóstym i najmłodszym synem (siódmym dzieckiem) wielkiego księcia Michała Mikołajewicza i jego żony Cecylii Augusty Badeńskiej (Olgi Fiodorowny), córki Leopolda Badeńskiego.
Urodził się na Kaukazie, gdzie pracował jego ojciec. Od chwili narodzin był tytularnym dowódcą 161 aleksandropolskiego pułku piechoty oraz kawalerem kilku orderów, które otrzymał od chrztu. W 1881 roku, wraz z rodziną, przeniósł się do stolicy, co okazało się dla niego niekorzystne, ponieważ od tego momentu zaczął zmagać się z problemami zdrowotnymi. W pewnym etapie zachorował na gruźlicę, co w tamtym czasie było niemal równoznaczne z wyrokiem śmierci.
W celu poprawy zdrowia podjął decyzję o podróży do Włoch, licząc na korzystny wpływ cieplejszego klimatu. Niestety, kuracja nie przyniosła oczekiwanych rezultatów, prawdopodobnie z powodu tego, że wbrew zaleceniom lekarzy i części rodziny, a za przyzwoleniem ojca, wziął udział w kursie morskim. Po jednym z sztormów doszło do zapalenia płuc, które stało się bezpośrednią przyczyną jego śmierci. Zmarł w San Remo, nie osiągnąwszy nawet 20 lat, nie realizując swoich planów kariery w marynarce wojennej. Był kawalerem.
28 lutego (13 marca) został pochowany w Soborze Piotropawłowskim w Sankt-Petersburgu.
