Aleksy Aleksandrowicz Romanow
Aleksy Aleksandrowicz Romanow (ros. Алексей Александрович Романов), urodzony 2 stycznia?/14 stycznia 1850 roku w Petersburgu, zmarł 14 listopada 1908 roku w Paryżu. Był wielkim księciem rosyjskim oraz dowódcą floty rosyjskiej w randze generała-admirała.
Był czwartym synem i piątym dzieckiem cara Aleksandra II i Marji Heskiej, a także młodszym bratem cara Aleksandra III. W 1868 roku, wracając z Grecji, przeżył katastrofę okrętu „Aleksander Newski” u wybrzeży Jutlandii. W 1870 roku prawdopodobnie ożenił się (wbrew woli rodziny) z Aleksandrą, hrabiną Żukowską (1842–1899), z którą miał syna, hrabiego Aleksego Bielewskiego-Żukowskiego (1871–1932).
Od 1860 roku służył jako oficer na różnych okrętach wojennych, a od 1873 roku dowodził jednostkami. Podczas wojny rosyjsko-tureckiej (1877–1878) został mianowany dowódcą sił morskich Floty Naddunajskiej. Od 1881 roku piastował stanowisko dowódcy floty carskiej, a w 1883 roku uzyskał tytuł generała-admirała. Był również członkiem rosyjskiej Rady Państwa. Po klęsce w wojnie rosyjsko-japońskiej (1904–1905) został odsunięty od pełnionych funkcji i osiedlił się w Paryżu.
W latach 1871–1872, jako pierwszy przedstawiciel rosyjskiej rodziny carskiej, odbył podróż jako ambasador dobrej woli do USA, odwiedzając 34 stany oraz biorąc udział m.in. w polowaniu na Dzikim Zachodzie.
