Aleksy, którego imię świeckie to Aleksiej Wasiljewicz Mołczanow (ur. 23 września?/5 października 1853 w Kilmiezi, zm. 7 maja?/20 maja 1914) – był rosyjskim biskupem prawosławnym.
Życiorys
Ukończył seminarium duchowne w Wiatce, zdobywając tytuł jednego z najlepszych studentów w 1876 roku. W latach 1876-1883 kierował szkołą wiejską oraz pracował jako psalmista w różnych cerkwiach należących do eparchii wiackiej i słobodzkiej. 21 listopada 1883 roku przyjął święcenia diakońskie, a 22 listopada 1885 roku został wyświęcony na kapłana. Był żonaty i miał syna Leonida. W 1887 roku ukończył czteroletnie studia w Kazańskiej Akademii Duchownej, gdzie za dysertację poświęconą nauce św. Cypriana z Kartaginy na temat Kościoła uzyskał tytuł magistra teologii. Od 1887 do 1899 roku pracował w I i III gimnazjum w Kazaniu oraz w szkole dla dzieci głuchoniemych.
W 1899 roku, dwa lata po śmierci żony, złożył wieczyste śluby mnisze, a następnie otrzymał godność archimandryty. W latach 1899-1900 był rektorem seminarium duchownego w Kazaniu, a w 1899 roku objął również stanowisko cenzora przy eparchii kazańskiej i swijaskiej. Od 1900 roku pełnił funkcję rektora seminarium i Akademii Duchownej w Kazaniu. 9 września 1900 roku został wyświęcony na biskupa czystopolskiego, wikariusza eparchii kazańskiej.
Od 26 marca 1905 do 1910 roku sprawował urząd biskupa taurydzkiego i symferopolskiego, jednak według zeznań dyrektora kancelarii oberprokuratora Świątobliwego Synodu Rządzącego, został usunięty z powodu romansu z nauczycielką Jelizawietą Koszewą. Następnie przeniesiono go na katedrę pskowską i porchowską. W 1912 roku ujawniono, że Aleksy wspierał działania w żeńskim monasterze Zwiastowania w Woroncowie, który podlegał eparchii, związane z sektą joannitów. W następstwie tego został przeniesiony na katedrę tobolską i syberyjską.
Od 1912 roku Aleksy (Mołczanow) stał się jednym z biskupów popieranych przez Rasputina, który poznał go za pośrednictwem jego syna Leonida. Rasputin zaprosił Aleksego do Carskiego Sioła, prawdopodobnie obiecując mu przeniesienie na bardziej prestiżową katedrę. W zamian za to Aleksy pomógł w zakończeniu śledztwa dotyczącego przynależności Rasputina do chłystów, które wszczęto w eparchii tobolskiej przez jego poprzednika.
Po śmierci egzarchy Gruzji, metropolity Innocentego, w 1913 roku Rasputin przekonał carycę Aleksandrę Fiodorownę, by ta z kolei namówiła cara Mikołaja II do powierzenia wakującej katedry biskupowi Aleksymu. Car przeforsował tę nominację w Synodzie, mimo protestów oberprokuratora Władimira Sablera. Hierarcha uzyskał godność arcybiskupa kartlińskiego i kachetyńskiego. Aleksy (Mołczanow) pełnił funkcję egzarchy aż do swojej śmierci w 1914 roku, której przyczyną była gruźlica. Został pochowany w swojej rodzinnej wsi.
Był autorem artykułów o tematyce teologicznej.
Przypisy
