Aleksy Laskarys (gr. Ἀλέξιος Λάσκαρις) był bratem cesarza nicejskiego Teodora I Laskarysa.
Był jednym z co najmniej sześciu braci Teodora I Laskarysa i posługiwał się tytułem sebastokratora. Po bezpotomnej śmierci Teodora, Aleksy nie zgodził się na przejęcie władzy przez Jana III Dukasa Watatzesa. Wraz z innym bratem, Izaakiem Laskarysem, uciekł do Cesarstwa Łacińskiego, zabierając ze sobą córkę Teodora, Eudokię. Aleksy próbował zaaranżować małżeństwo pomiędzy Eudokią a cesarzem łacińskim Robertem z Courtenay. W 1224 roku obaj bracia stanęli na czele armii łacińskiej, która zaatakowała armię nicejską w bitwie pod Poimanenon. Obaj zostali wzięci do niewoli i wkrótce oślepieni.
Bibliografia
Alice Gardiner, The Lascarids of Nicaea: The Story of an Empire in Exile, wyd. 2, Amsterdam: Adolf M. Hakkert 1964.
Alexander Kazhdan, Anthony Cutler, Laskaris [w:] Oxford Dictionary of Byzantium, red. przez Alexandra Kazhdana, Nowy Jork – Oksford: Oxford University Press 1991, t. 2, s. 1180-1182, ISBN 978-0-19-504652-6.
Zdzisław Pentek, Cesarstwo Łacińskie 1204-1261. Kolonialne państwo krzyżowców czy Neobizancjum?, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 2004.
