Aleksy Kowalik (ur. 23 lipca 1915 w Łobodnie, zm. 10 lipca 2011 w Blachowni) był żołnierzem Wojska Polskiego II RP oraz członkiem załogi i obrońcą Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku.
Życiorys
Urodził się 23 lipca 1915 roku we wsi Łobodno, która wówczas znajdowała się w powiecie częstochowskim, jako syn Szymona i Antoniny. Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej i pracował jako rolnik. Służbę wojskową odbył w latach 1938-1939 w 77 Pułku Piechoty Legionów z Lidy, skąd 31 lipca 1939 roku został wysłany na Westerplatte. Jako starszy strzelec obsługiwał działko przeciwpancerne. W trakcie obrony Westerplatte wyróżnił się strzałem, który spowodował eksplozję cysterny z benzolem, którą Niemcy próbowali przetransportować na polskie pozycje, aby ułatwić atak od podstawy półwyspu. W trakcie walk został ranny i trafił do obozu jenieckiego, a następnie pracował jako robotnik przymusowy w Prusach Wschodnich. Udało mu się doczekać wyzwolenia w gospodarstwie rolnym w pobliżu Luksemburga, dokąd trafił w 1941 roku.
Na początku 1947 roku powrócił do Polski. W 1950 roku ożenił się i osiedlił w Blachowni koło Częstochowy. Do 1971 roku był rolnikiem, a następnie znalazł zatrudnienie jako wartownik straży przemysłowej w Zakładzie Elektro-Metalurgicznym „Blachownia”. W 1981 roku przeszedł na emeryturę, a w 1989 roku otrzymał nominację na stopień podporucznika w stanie spoczynku.
W 1999 roku został uhonorowany tytułem Honorowego Obywatela Gdańska w ramach akcji nadawania tego tytułu wszystkim obrońcom Westerplatte.
Zmarł 10 lipca 2011 roku w Blachowni. Dwa dni później został pochowany na cmentarzu parafialnym przy Najświętszym Zbawicielu w Blachowni.
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1989)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974)
- Krzyż Walecznych
- Odznaka „Za zasługi dla ZKRPiBWP”
Zobacz też
Ostatnia załoga Westerplatte
Przypisy
