Aleksy II Komnen (urodzony 10 września 1167, zmarł w listopadzie 1183) był synem cesarza Manuela I oraz jego drugiej żony – Marii z Antiochii, która była córką Konstancji z Antiochii i Rajmunda z Poitiers.
Życiorys
Po zgonie jego ojca, cesarz bizantyński w 1180 roku, jego krewny Andronik ogłosił się współwładcą. Regencję w imieniu młodego syna miała pełnić jego matka, Maria z Antiochii. Jednak rzeczywistą władzę przejął Andronik, kuzyn zmarłego Manuela. Twierdził, że jest zbawcą i opiekunem małego Aleksego. Postanowił stłumić wszelkie próby buntu. W wrześniu Andronik, rzekomo na namowę małego Aleksego, został mianowany współcesarzem. Wcześniej, aby zdobyć władzę, skazał na śmierć matkę Aleksego, znienawidzoną przez niego łacinniczkę. Młody Aleksy musiał podpisać wyrok na własną matkę. Dwa miesiące po koronacji na współcesarza, Andronik rozkazał udusić chłopca. Jego odciętą głowę przynieśli podwładni, a resztę ciała wrzucili do morza. Po jego śmierci, Andronik ogłosił się cesarzem i poślubił wdowę po Aleksym – Agnieszkę (Annę) Francuską, córkę króla Ludwika VII.
Bibliografia
G. Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, przeł. pod red. H. Evert-Kappesowej, wyd. 3 Warszawa 2008.
R. Browning, Cesarstwo Bizantyńskie, przeł. G. Żurek, Warszawa 1997.
K. Zakrzewski, Historia Bizancjum, wyd. 2 Kraków 1999.
