Aleksy Dorodnicyn
Aleksy, którego imię świeckie to Aniempodist Jakowlewicz Dorodnicyn, przyszedł na świat 21 października?/2 listopada 1859 roku i zmarł w 1919 roku w Nowosybirsku. Był rosyjskim biskupem prawosławnym.
Był synem prawosławnego psalmisty. Ukończył seminarium duchowne w Jekaterynosławiu, a w 1885 roku uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych w Moskiewskiej Akademii Duchownej. W 1886 roku rozpoczął pracę w szkole duchownej w Chersoniu, a od 1890 roku łączył tę rolę z zadaniami misjonarza, który zwalczał działalność sztundystów. W 1891 roku zdobył tytuł magistra nauk teologicznych, a od 1894 roku działał jako misjonarz w eparchii jekaterynosławskiej. Od 1901 roku wykładał w seminarium duchownym w Czernihowie.
W marcu 1902 roku złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Aleksy, a następnie został wyświęcony na hieromnicha. W tym samym roku objął stanowisko inspektora seminarium duchownego w Stawropolu. Rok później otrzymał godność archimandryty oraz został rektorem seminarium duchownego w Wilnie.
30 maja 1904 roku w soborze Zwiastowania w Charkowie odbyła się jego chirotonia na biskupa sumskiego, wikariusza eparchii charkowskiej. W ceremonii uczestniczyli arcybiskup charkowski Arseniusz, biskup taurydzki Mikołaj, biskup jekaterynosławski Symeon oraz inni hierarchowie. W lipcu 1905 roku został wikariuszem eparchii chersońskiej z tytułem biskupa jelizawietgradzkiego, a miesiąc później przeniesiono go do eparchii kazańskiej jako biskupa pomocniczego z tytułem biskupa czystopolskiego. Jednocześnie został rektorem Kazańskiej Akademii Duchownej. W 1910 roku obronił pracę doktorską z teologii.
W styczniu 1912 roku objął stanowisko biskupa saratowskiego i carycińskiego. Dwa lata później otrzymał godność arcybiskupią, zarządzając jednocześnie eparchią włodzimierską i suzdalską. Sprawował tę funkcję do 1917 roku, kiedy to został usunięty przez zjazd duchowieństwa, który oskarżył go o despotyczne traktowanie kapłanów. W następnym roku udał się do eparchii jekaterynosławskiej, gdzie starał się zorganizować grupę duchowieństwa, które sprzeciwiało się metropolicie kijowskiemu Włodzimierzowi. Za swoje zaangażowanie w ruch na rzecz ogłoszenia jednostronnej autokefalii Kościoła prawosławnego na Ukrainie został po jego śmierci w styczniu 1918 roku suspendowany.
Zmarł w 1919 roku w Nowosybirsku, a przed śmiercią zdjęto z niego suspensę. Uroczystości pogrzebowe poprowadził metropolita Eulogiusz (Gieorgijewski).
Bibliografia
Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego
