Aleksy, którego imię świeckie brzmi Piotr Filippowicz Bielkowski (urodzony 2 grudnia?/14 grudnia 1841 w wsi Rożdiestwieno, położonej w kaszyrskim ujeździe guberni tulskiej, zmarł 18 października 1937 w Wielkim Ustiugu) – był rosyjskim biskupem oraz świętym prawosławnym.
Życiorys
Był synem wiejskiego kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w Tule w 1864 roku. 5 marca 1867, jako żonaty mężczyzna, został wyświęcony na kapłana. Służył w cerkwi św. Michała Archanioła przy przytułku św. Michała w Tule, a od 1874 roku również jako katecheta w lokalnej szkole. W 1886 roku przeszedł do pracy duszpasterskiej w cerkwi św. Aleksandra Newskiego w Tule, gdzie pełnił posługę do 1897 roku. Był znany jako bezinteresowny duszpasterz, zaangażowany w działalność charytatywną, osobiście wspierający materialnie potrzebujących. W 1897 roku otrzymał Order św. Anny III stopnia i godność protoprezbitera. Jeszcze w tym samym roku, po śmierci żony, złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Aleksy. Rok później awansował na archimandrytę i objął stanowisko przełożonego monasteru Przemienienia Pańskiego w Starej Russie, które piastował przez sześć lat.
5 września 1904 roku został wyświęcony na biskupa wielkoustiuskiego, wikariusza eparchii wołogodzkiej, przez arcybiskupów nowogrodzkiego i staro-ruskiego Guriasza, fińskiego i wyborskiego Mikołaja, oraz biskupów kiszyniowskiego Włodzimierza, wołogodzkiego Aleksego, jamburskiego Sergiusza i gdowskiego Cyryla. Po dwóch latach biskup Aleksy, kierując się swoim podeszłym wiekiem i złym stanem zdrowia, na własną prośbę przeszedł w stan spoczynku. W 1909 roku ponownie objął stanowisko wikariusza eparchii wołogodzkiej z tytułem biskupa wielkoustiuskiego i ust’-wymskiego, gdzie służył do 1924 roku, kiedy to znowu przeszedł w stan spoczynku. Mieszkał przy cerkwi św. Szymona Słupnika w Wielkim Ustiugu, codziennie odprawiając liturgię, a po zamknięciu cerkwi przez władze radzieckie, osiedlił się w stróżówce przy cerkwi św. Sergiusza z Radoneża w tym samym mieście.
W 1937 roku został aresztowany przez NKWD, a w tym samym roku zmarł w więzieniu, które znajdowało się w dawnym monasterze św. Michała Archanioła w Wielkim Ustiugu.
Jego syn Wasilij również został duchownym prawosławnym.
W 2000 roku Rosyjski Kościół Prawosławny kanonizował go jako jednego z członków Soboru Świętych Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich.
Przypisy
